De droom van Stelvio
De Giro, dat hoort spektakel te zijn van begin tot einde. En dan bedoelen we niet per se Monte Crostis, maar wel favorieten die elkaar voortdurend bestoken, elke dag oorlog in de koers, bergritten als thrillers, vlakke ritten als thrillers, inzinkingen, verrijzenissen, de Revolutie van L’Aquila, Landis-achtige raids.
Het voorjaar dat had kunnen zijn
Het wielerparadijs voor profwielrenners? Een seizoen waarin niet gevallen wordt. Toegegeven, vallen hóórt bij de koers, zoals doornen bij een roos horen. Ze kunnen je gemeen prikken, maar zonder doornen zou de roos geen roos zijn. En toch is ’t vaak schrikken, zeker sinds Weylandt/Soler. Beweegt hij nog? Er is toch geen bloed te zien! Nee, dan misschien toch liever
In het geheugen gegrift: De vijftig meter van Museeuw
Jelle Vanendert is de supersub met dienst bij de Lotto-ploeg: vorig jaar – na het wegvallen van kopman Van den Broeck – als eerste boven op Plateau de Beille, dit jaar – na het vertrek van wonderboy Gilbert – respectievelijk tweede en vierde in de Amstel en de Waalse Pijl. Wil iemand dit talent dat veel te laat het knechtschap