‘Een van de allermooiste dingen van een WK wielrennen: je kunt er nog jaren over napraten’, zo twitterde Thijs Zonneveld na afloop van het WK op de weg voor mannen in Imola. Waar hij op doelde mag voor elke volger duidelijk zijn: had Sloveen Primoz Roglic zich moeten wegcijferen voor de Belg Wout van Aert? Stond er geen ‘morele rekening’
Mijn god, dacht de uitbater van het hotel. Veel, heel veel had hij gezien en meegemaakt met de jongens van het peloton. Meisjes op de kamers, gedoe met koelkasten en schilderijen van de muur: natuurlijk. Maar ook vechtpartijen, drankgelagen, zelfs orgies. Plus de nachten aan de bar, als het restaurant officieel gesloten was. Je kon de klok erop gelijk zetten:
Foto: Clemens Rikken
Donderdag 11 december. De Nederlandse wielerfan wordt wakker met een kater. Dat heeft aanvankelijk van doen met alle perikelen rondom Astana en de onuitstaanbare Aleksandr Vinokoerov; een stuk crapuul met wel 99 levens, schijnbaar. Kersverse UCI-voorzitter Cookson had het nog zo beloofd: hij zou schoon schip maken op
Bart Toorenaar schreef een mooi, gemeend stukje over Lance Armstrong. Of beter gezegd – over de Armstrongdocu ‘Stop at Nothing’, die nog tot eind augustus via Uitzending Gemist te zien is. Een vaardig gemaakt document met een titel die ik als ‘nagel op de kop’ zou willen
Waarom gaat een mens ergens van houden? Het is niet altijd evident aan te wijzen wanneer de liefde ontbolstert. Vaak is het een geleidelijk proces. Zonder echte motivatie vind je jezelf steeds vaker op dezelfde plaats, en voor je het weet sta je flyers uit
Dit is een verhaal uit de WK-special van Het is Koers!
Het begon met de regenboog. Zo zou ik het startpunt van de wielerliefde in mijn jonge leven wel willen uittekenen. Het jaar was 1989 en ik woonde driehoog achter in de sociale woningbouw van Rotterdam-Crooswijk. Niet direct een plaats voor de koers. Er werd op een middag