‘Als een wesp weggeschoten uit een katapult, zette hij al die groten, met een volstrekt tegendraadse sprint aan de andere kant van de weg, zonder te zijn gelanceerd, finaal voor schut’.
Met een beetje inlevingsgevoel zou het zomaar een citaat kunnen zijn uit een van de talloze Polygoonjournaal-commentaren van Philip Bloemendal. Met zijn karakteristieke stemgeluid zou de iconische en veelvuldig geparodieerde
Chris van Abkoude had hem zomaar bedacht kunnen hebben. De jeugdige renner, nog maar eenentwintig lentes jong, die vol branie, bravoure en blakend van het zelfvertrouwen op zaterdag 3 juli 1993 in Le Puy du Fou aan de start van de Tour de France staat. Met zijn onbevangen en brutale voorkomen zou hij moeiteloos hebben gepast tussen Pietje Bell en
De Côte de Vivero. Een vier kilometer lange klim van tweede categorie, met een gemiddeld stijgingspercentage van net zeven procent. Hemelsbreed ligt de pukkel niet meer dan een steenworp afstand buiten Bilbao, maar de parcoursbouwers van de Tour de France hebben de route van de openingsetappe van 2023 zo uitgetekend dat er op de top van de Côte nog dertig
Vincenzo Torriani kan zijn oren niet geloven. Gedurende een fractie van een seconde schiet de mogelijkheid dat hij in de maling wordt genomen door het hoofd van de directeur van de Giro d’Italia. Tegen beter weten in. Daarvoor kent de 62-jarige Milanees de bron van het gerucht, dat zich als een lopend vuurtje door het peloton verspreidt, te goed. Davide
‘Waar is mijn vraa?! Mijn vraa!’ Via de microfoon van Michel Wuyts banen de, in smeuïg Vlaams-Brabants uitgesproken, woorden zich een weg door de joelende menigte en sluipen de Belgische huiskamers in. De door zijn weelderige haardos en baard sowieso enigszins verwilderd ogende verslaggever heeft de afgelopen uren achterop een motor doorgebracht, met een helm over zijn rossige krullen, waardoor
Dikke druppels kletteren neer op een ijskoude rennershuid en stuiteren door de kracht waarmee ze naar beneden vallen een halve millimeter terug om vervolgens langs een vermoeid lijf omlaag te glijden. Het zijn niet bepaald de eerste waterdruppels die de renners vandaag over zich heen krijgen. In tegenstelling tot de stortvloed die Moeder Natuur de afgelopen uren over het peloton