De etappe naar Super-Besse is begonnen. Er gaan vandaag grote dingen gebeuren, denkt iedereen tenminste. Danny Nelissen denkt het en Roger de Vlaeminck denkt het ook. Maar wat kun je nog voorspellen in deze zotte Tour? Het is een dolhuis. Treintjes werken niet, BMC reed een puike ploegentijdrit,
Txurruka en Fedrigo
Op 20 juli 2007 finishte het peloton in het slaperige Zuid-Franse stadje Castres. Het was het soort etappe dat de verslavende luiheid – of de luie verslaafdheid – van de Tour representeert: eindeloos kijken naar de dansende ruggen van twee of
Christian Pfannberger (9 december 1979)
Het WK in Stuttgart, september 2007 (gewonnen door Paolo Bettini) kende een merkwaardig incident. De Oostenrijker Christian Pfannberger (de nummer vijf in ons rijtje ‘Tja, Oostenrijk en Wielrennen’) staat er met pech langs de kant, pijnlijk lang wachtend op hulp. Als Pfannberger
De schoonheid staat geduldig in de gang te wachten. De banden zijn vierkant en dat is goed. Vierkant is veel. Maar het is voorbij. Praktisch. In Italië wordt het pleit beslecht. Nog even en het wielerseizoen is over. De helden stappen af de mindere helden zetten
Dominique Gaigne (3 juli 1961)
Lucien Petit-Breton, Jean Robic, Louison Bobet en Bernard Hinault hebben drie gewichtige zaken gemeen. Ze zijn (meervoudig) tourwinnaars, ze zijn opgenomen in de wielercanon en hun geboortegrond is Bretagne. In het volstrekt waanzinnige en chauvinistische, maar niettemin monumentale encyclopedische werk
Het is jammer dat Anthony Charteau uit de schaduw is getreden. Hij was zo’n mooie, onverstoorbare en anonieme soldaat, die kilometerslang streed voor andermans overwinning. Hij was de moderne representatie van de poilu, waarvan eens honderdduizenden werden opgeofferd op Europa’s slagvelden voor het sacrosancte vaderland. En zij stelden