Het had allemaal veel verder gekund, wisten de altijd betweterige oud-renners en wielervolgers al snel na de geslaagde recordpoging te melden. Als Wiggins maar niet zo eigenwijs op een laaglandbaan met een stadion vol publiek had gereden dan had hij met gemak boven de 55 kilometer gefietst. Misschien had hij het record van Chris Boardman (56.375 km. in 1996 toen je nog ongeveer horizontaal op je ‘fiets’ mocht liggen) wel uit de boeken gereden.
Rijtje met Coppi
Daar was het Wiggins allemaal niet om te doen, schrijft hij in My Hour. Hij weet ook wel dat records niet voor eeuwig zijn. Hij wilde enkel in het rijtje komen van Tourwinnaars die ook het werelduurrecord op hun naam hebben. Dat rijtje wordt nu gevormd door Lucien Petit-Breton, Fausto Coppi, Jacques Anquetil, Eddy Merckx, Miguel Indurain en dus Bradley Wiggins.
Voor ‘Wiggo’ was het ook gelijk duidelijk dat het op de Olympisch baan in Londen moest gebeuren. Daar stond eerder de wielerbaan waar hij als jochie vaak reed. En om zijn supporters te bedanken mochten die erbij zijn, ook al zorgde dat voor een te hoge temperatuur en vochtigheid.
Held Indurain
Wiggins is een man van de geschiedenis, zo blijkt uit My Hour. Hij is niet alleen een verzamelaar van bijzondere fietsen en shirts, hij weet ook precies wie, waar en hoe het werelduurrecord verbrak. Het liefst had hij de vorige recordhouders er allemaal bij gehad daar in Londen, maar alleen zijn grote held Indurain kwam, in al zijn bescheidenheid en zwijgzaamheid. In het boek staan beschrijvingen van negen van zijn uurrecordhelden: Obree, Merckx, Rominger, Moser, Coppi, Ritter, Boardman, Indurain en Baldini.
Bradley Wiggins is een meester in het toeleven naar één prestatie. Daarna houdt het ook op. Vijf Tours vindt hij de opoffering niet waard. Dan liever Parijs-Roubaix proberen, het WK tijdrijden, de Olympische Spelen of het uurrecord dus. Meedoen met de besten bij Parijs – Roubaix gaf hem voldoening genoeg. Daarna had hij nog zeven weken om zich op het werelduurrecord voor te bereiden.
Thomas Dekker
Zelfs de befaamde data van de Sky-trainers waren niet gemaakt voor werelduurrecords op een wielerbaan. Dus baseerden Wiggins en zijn team de training op een artikel uit een wielerblad van 1994 waarin het dagboek van Indurain op weg naar zijn record was afgedrukt. Dat klinkt wat amateuristisch maar Wiggins beweert dat hij drie dagen na Parijs – Roubaix het record waarschijnlijk al had kunnen breken. En hij weet overtuigend uit te leggen dat het werelduurrecord ook vooral met baantechniek te maken heeft. Iets wat Rominger en Thomas Dekker volgens hem juist misten. Zij konden volgens hem de noodzakelijke cadans en stabiele rondetijden nooit volhouden.
My Hour zit vol met dergelijke grappige terzijdes. Inclusief het geklaag van Wiggins dat renners tegenwoordig te afstandelijk en saai zijn. Hij neemt nergens een blad voor de mond. Wiggins denkt dat Tony Martin en Fabian Cancellara, ondanks gebrek aan baanervaring, zijn record zouden kunnen breken en ook dat Tom Dumoulin ergens in de komende tien jaar een goede kans maakt.
https://twitter.com/zwar/status/673535135116107776
Het boek is veel meer dan even makkelijk met een boekje incasseren op een werelduurrecord. De hoofdmoot is natuurlijk zijn uitleg over hoe je een werelduurrecord rijdt, wat hij voelde en dacht en hoe hij zich voorbereidde, welk materiaal hij gebruikte en wie hem bijstonden. Maar hij combineert dat met een korte geschiedenis van het uurrecord en de recordhouders die belangrijk voor hem zijn. Dat alles wordt ook in prima illustraties weergegeven. En dan is er nog de uitleg over zijn keuzes in zijn loopbaan wat goed laat zien hoe Wiggins in elkaar steekt.
Zijn volgende doel is Team Wiggins en de ploegenachtervolging op de Olympische Spelen in 2016. En daar houdt het niet op, want waarom stoppen met iets wat je zo leuk vindt, aldus Wiggins. We zijn goddank nog lang niet van hem af.
Titel: My Hour
Auteur: Bradley Wiggins (met William Fotheringham)
Uitgeverij: Vintage Publishing
Taal: Engels
Aantal pagina’s: 176
Prijs: €21,99
O.a. te koop via bol.com
Favoriete wielerboeken:
- Boekrecensie: Het Grote Wielrenboek - 19/03/2024
- Boekrecensie: Riding With The Rocketmen - 04/08/2023
- Boekrecensie: Het Plan. Hoe Team Jumbo-Visma de beste wielerploeg ter wereld werd - 30/06/2023