Beste Vincenzo,
In navolging van Vino wil ik je ook graag een brief schrijven.
Gefeliciteerd. Dat ten eerste.
Ik baal. Van jou. Dat ten tweede.
Vincenzo, de tijd kan soms best prettig zijn. Het helpt me te vergeten en te verzachten betreffende dat wat is geweest (Giro.) Daarbij brengt het me heel veel, want het laat me reikhalzen en uitgelaten zijn over dat wat komt (Tour.)
Maar toch, er moet me iets van het hart…
Ten diepste weet je dat jouw geheven armen een leugen zijn. Na 1, 2 dagen met darmklachten rond te hebben gereden, fietste je alle karretjes op de beslissende momenten in de (jouw?) poep. En één karretje in de sneeuw. Begrijp me niet verkeerd, ik vind je een juweel op de fiets. Ik heb je op fantastische manieren zien winnen – 2e etappe TdF 2014 is bij mij favoriet – en verliezen. In een eerlijke wereld was dat verliezen afgelopen week gebeurd, sowieso. Dat weet je. Ten diepste.
Oké, de wereld is oneerlijk. Daar heb ik me na afgelopen weekend maar weer eens bij neer moeten leggen (na een berg verwensingen waar ik speciaal het Italiaanse woordenboek voor heb gepakt.) Maar toch, ook dan is het eenvoudig, Vincenzo: je hebt niet gewonnen op eigen kracht, je had niet de sterkste benen in koers en dat niet ruiterlijk toegeven zint me niet. Je wint de Giro, je bent een held in Italië en dus een Man, met hoofdletter inderdaad. Geef het ruiterlijk toe: ‘Steven was sterker, ik was geslepener. Oh, en ik respecteerde de roze trui effe niet.’ Niks mis mee. Basta, klaar, neem ik mijn petje diep voor je af en verdien je die hoofdletter.
Helaas, mijn petje blijft op. Ik heb niet vaak zo’n immense fixed mindset gezien bij een mens. Als winnende top-topsporter dien je blijkbaar koppiger te zijn dan de rest en moet de wereld geloven dat jij de sterkste bent. Doet me aan een Amerikaan denken… Het laat me in ongeloof achter, Vincenzo. Je blijft een groot renner, echt, maar kijk even om je heen, zie waar je het aan te danken hebt dat jij voor de tweede keer de Giro-held mag uithangen en erken dat je de nummer 1 bent door de stuurfout van een ander. Daar is niets mis mee, dat is (ja, heel klef) innerlijke groei en het zou je een groot mens en een grotere top-topsporter maken.
Maar goed, vooralsnog reed je één karretje in de sneeuw en de andere karretjes in de poep. En dat zaakje stinkt.
Groet,
Een fan.
Je hebt geen bewijzen, dus dit blijft altijd een moeilijk verhaal, al denk ik wel dat je gelijk hebt, maar hij valt wel zelf, of het allemaal sportief is, is een ander verhaal. Hoe dan ook de prestatie blijft enorm winnen of vierde worden.
Het peloton een beetje kennende zal boontje altijd om z’n loontje komen. Nibali is dus gewaarschuwd, maar dat weet hij zelf ook wel, diep in z’n (sportieve) hart.
De Haai van Messina, t zegt genoeg!!
Steven Kruiswijk, die van het ene op het andere moment alle erkende rondrenners, met ogenschijnlijk speels gemak naar huis rijdt, is op zijn minst net zo verdacht als de wederopstanding van Nibali.
Iedereen heeft kunnen zien dat Kruiswijk de sterkste renner in koers was. Helaas voor hem horen afdalingen er ook bij. Hij is niet gevallen door materiaalpech, publiek of een andere oorzaak waar hij geen invloed op had, maar heeft zelf een stuurfout gemaakt. Daarom is er terecht ook niet gewacht door Nibali.
Vraag me af of de reactie van Jos hetzelfde was geweest, als pak hem beet Valverde of Majka in het roze onderuit was gegaan. Neigt naar mijn mening wel een beetje naar een slecht verliezer.
Daarnaast gaat Jos volledig voorbij aan het feit dat Nibali als enige van de favorieten (inclusief Kruiswijk) de koers kleur heeft gegeven. Durfde als enige aan te vallen, met of zonder goede benen.
Ik had dezelfde gevoelens bij Nibali’s wonderbaarlijke wederopstanding en zijn onsportieve gedrag. Eerlijk gezegd denk ik dat hij over zijn hoogtepunt is en misschien zullen we pas jaren na deze Giro weten of hij werkelijk clean heeft gereden. Wat Kruijswijk betreft: hij staat er zeker niet zomaar ineens. Als jonge professional debuteerde hij al meteen verdienstelijk in de Giro (8e in 2011) en in 2015 eindigde hij op de 7e plek overall na twee sterke laatste weken in de ronde. De Giro heeft hem altijd beter gelegen dan de Tour! De gehoopte en verwachte doorgroei stagneerde in de jaren daarna door bloeddoorstroming problemen in zijn linkerbeen waaraan hij 3 jaar geleden succesvol werd geopereerd. Het siert Rabobank/LottoJumbo dat men altijd vertrouwen heeft gehouden in de Nuenense renner en hem de tijd en ruimte gaf om terug te komen. In dat licht bezien zou het mooi zijn als hij zijn carriere kan doorzetten bij het team maar nu zijn er vele kapers op de kust. Steven heeft de capaciteit om een grote ronde te winnen maar moet wel een meer compleet team rond zich hebben. Hij verloor de ronde niet door die val maar door het feit dat er geen mannetje vooruit gestuurd was om hem op te wachten die bewuste dag! Tenslotte ben ik zeer trots op hem, deels gestuurd door het feit dat wij bij dezelfde wielerclub gestart zijn!
Ik kan en wil niet iedere prestatie die geleverd wordt bekijken met de twijfel of deze al dan niet ‘clean’ is geleverd.
Wilde bovenstaand alleen aangeven dat de verontwaardiging nogal selectief is. Nibali’s prestaties worden zonder enig bewijs in twijfel getrokken (Is ook nog nooit eerder gepakt ondanks scherpe controles), terwijl we geen enkel vraagteken plaatsen bij het toch wel opvallend goede rijden van Kruiswijk.
Vind ook zeker niet dat Nibali onsportief is geweest. Hoe jammer en zuur het ook is, Kruiswijk heeft zelf een kostbare fout gemaakt.
Kom, kom, koersen winnen gaat niet alleen over wie de sterkste benen heeft. Je moet ook kunnen sturen. Wat Steven overkwam was geen pech, maar een foutje. OK, eigenlijk een lullig klein foutje, maar op een rotmoment. Er was geen sprake van onoirbaar handelen van Nibali. Dat hij niet wachtte, had alles te maken met het feit dat hij bezig was Valverde aan te vallen. En niets met ‘respect voor de roze trui’. Tuurlijk, het is allemaal vreselijk zuur, maar het is niet de schuld van Nibali, of Chavez, of Valverde.
Je kijkt de Giro en dat haal je aan als “Stinkend zaakje”? Wat dacht je van de prestatie van een zekere Foliforov (inderdaad… Wie?) die ineens de klimtijdrit in de Giro wint? Sowieso vallen de prestaties van Gazprom op in die rijdrit.
Zal me niks verbazen als straks blijkt dat Kruijwijk WEL een etappe heeft gewonnen. Namelijk de klimtijdrit.
Tja, snap de bedenkingen. Kan ook bijna niet anders. Valt me nog steeds op dat renners er ook in de derde week ogenschijnlijk nog zo fris uitzien. Kruijswijk die ook vorig jaar in de derde week een van de, zo niet de sterkste blijkt. Nu trouwens praktisch heel de Giro lang.
Tyler Hamilton geeft in zijn boek aan dat zonder epo of bloedzakken je in de derde week echt stuk zat, beetje beduusd aan de avondmaaltijd zat. Hoe dan ook, dit maakt Kruijswijk even “verdacht” dan de anderen. En een renner hoeft echt niet “opeens” goed te presteren. Was Armstrong ook niet behoorlijk stabiel? En Ullrich, Zabel en….? Ik heb de Giro proberen te volgen als supporter en niet gedacht aan dopingperikelen en zo. Maar mede door dit soort stukjes (en dit is niet de enige over juist Nibali) ontkom je er toch niet aan.
Nibali was niet ineens veel sterker dan in week 2. Van de top was Valverde ook in week 2 in het hooggebergte minder dan Nibali. Chaves liep in week 3 op z’n laatste benen. En Kruijswijk en Zakarin deden zichzelf de das om. Zo bezien zijn de prestaties van Nibali ineens veel minder verdacht.
Je kunt zeggen over Vicenzo wat je wilt maar hij blijft wel altijd zoeken naar een mogelijkheid om zijn tegenstanders onder druk te zetten. Wiggins (Giro) en Froome (Tour) gingen Kruijswijk voor als renners die onder druk van Nibali een foutje maakten
Op de spaanse tv zei Carlos Sastre al voor dat de uitzending begon dat Nibali op de afdaling van Agnello ging aanvallen omdat Kruijswijk een matige daler is. Het was dus bekend in het peloton.
En Nibali had die afdaling al voor de Giro waarschijnlijk aangekruist, én hem talloze keren verkend…
Als een raket ging naar benden, fantastisch. Dat kon je al zien toen ze op de top waren, zijn fysiek veranderde; nú gaat het gebeuren. Kriuijswijk reageerde flegmatiek, dat lijkt me logisch aan het eind van een zware drieweekse wedstrijd, hij was niet meer fris, net als alle anderen. De tijd dat rennners op het eind nog met blosjes opde wangen en gezichtjes zo fijn als een engeltje is voorbij.
Chaves kon de bocht nog net halen met kunst en vliegwerk doordat hij bij Nibali in het wiel zat, Steven niet. Hoe had Nibali kunnen wachten?! Wanneer wist hij dat Kruijswijk gevallen was? Als je met 70 kmp/u tussen de sneeuwwallen in de mist in een flow naar benee suist weet je echt niet wie er nog in je wiel zit. Eer dat dat via het oortje doorgegeven wordt ben je 3 bochten verder. Wachten, nee echt niet.
Dan rest nog de vraag hoe ze het in godsnaam weer voor elkaar krijgen ( zelfde ploegleider als Tom Dumoulin in de Vuelta toch?) dat Steven alleen de 35 vlakke km´s af moet leggen terwijl NIbali in een groepje naar de laatste klim rijdt.
En dan nog maar 4 minuten verliezen! Wat een klasbak!
Groeten uit Barcelona!