“Le jour où j’aurais envie d’y aller à pied, il sera temps d’arrêter ma carrière”
Florent Ligney is amateurwielrenner. Afkomstig uit het Rhônedal, coureur geworden in de bergen die de Rhône omsluiten, 63 kilo licht en dus een rasklimmer. Florent maakt zich op voor de gruwelijke RAAM (Race Across America). Meer dan
Geruisloos namen ze over van Jalabert, Virenque, en oud-wereldkampioen Brochard. Hun ondankbare taak: het Franse wielrennen kleuren tijdens zijn meest grauwe periode. Festina gaf niet langer de tijd aan, de regenboog stond nog slechts boven hun buurlanden, en de Tour… Ach, de Tour.
Vanuit de grasbermen in Frankrijk werd hen sterkte gewenst.
Na alle dopingschandalen die het wielrennen de afgelopen jaren teisterden, met als dieptepunt de Armstrongsaga, is het moeilijk de 
renners onvoorwaardelijk te geloven. Dat heeft de wielerwereld over zichzelf afgeroepen, dus verwondering of boosheid past de renners niet.
Naast de wielerwereld zelve, heeft ook het
In De Muur 42 staat een selectie uit de fotoserie van Michiel Elijzen – ploegleider Belkin – en Christian Meier – renner Orica Greenedge – waarbij ze iedere dag een foto namen uit het raam van het hotel waar ze in sliepen tijdens de Giro d’ Italia 2013. De hele fotoserie is te vinden op http://demuur.nu/hotelraam/
Toen ik elf was zag ik Hennie Kuiper Parijs-Roubaix winnen en ik wist het zeker: ik wilde wielrenner worden. Het is er niet helemaal van gekomen, maar soms droom ik er nog wel eens van om solo met modder besmeurd vanuit de hel het velodrome van Roubaix op te draaien. Zoals ik mezelf als oud-atleet in de voetsporen van jeugdidool
Afgelopen maart maakte Thijs Zonneveld in zijn column bekend dat hij koersdirecteur werd van the Dutch Food Valley Classic (voorheen Veenendaal-Veenendaal). Hij accepteerde onder één voorwaarde: de hele koers mocht op z’n kop en iedereen kon er over meepraten.
Wat volgde was een stroom reacties met ideeën over de