Op de ochtend voor de tweede etappe van Parijs-Nice 1997 wordt de ploeg van La Française des Jeux gestoord bij het ontbijt. Telefoon van de organisatie: renner Erwann Menthéour heeft een hematocrietwaarde boven vijftig. En dat mag dus niet meer, sinds kort.
Menthéour is de eerste wielrenner die op basis van het percentage rode bloedlichaampjes in zijn bloed wordt uitgesloten van

Het is 25 april 1992. Medellin, Colombia.

Een uur of zeven in de avond.

Alfonso Flores Ortiz zit in zijn auto, om de hoek van het lokale ziekenhuis.

Dan hoort hij het geluid van een crossmotor. Vlak erna ziet hij ze: twee jongens.

De jongen achterop schiet met een automatisch geweer op de voorruit.

Alfonso Flores Ortiz wordt vier keer in het hoofd geraakt, en

Het blauw van de hemel lijkt net gewassen, zo fris. De camera scheert door een dorpje. Alsof de kijker vóór op de fiets mag zitten, een van de 180 racefietsen in de Tour.
Er klinkt vrolijke muziek. Een blaasorkest, een plaatselijke fanfare?
Een non steekt haar duim op.

Zo begint Vive le Tour, een documentaire over de Ronde van Frankrijk van 1962. Regisseur:

Aan de wanden van de jongenskamer van Jonathan Boyer hingen foto’s van wilde dieren. Daar waar bij de meeste jongetjes voetballers, muzikanten of pin-ups hangen, hingen bij kleine Jock Boyer leeuwen. Tijgers. Olifanten.

Zeventien was hij toen hij naar Frankrijk vertrok om zijn geluk als wielrenner te beproeven. Niet eens meerderjarig en duizenden kilometers verwijderd van zijn liever moeder,

Het lot van de broer-van is een droef lot.

Denk aan Serse Coppi, die zijn enige zege van importantie –Parijs-Roubaix 1949 – moet delen, omdat drie koplopers vlak voor de wielerbaan van Roubaix de verkeerde kant op werden gestuurd. Coppi won de pelotonsprint, maar had vierde moeten worden.

Twee jaar later stierf hij, na een val in de Ronde van Piemonte.

Vraag het