In kamer 309 werd de blues opgezet. De Dijk op de oordoppen van Joris Nieuwenhuis. Onvervalste Hollandse blues in Toulouse. Gezien zijn kamernummer had hij ook ‘Like the 309’ kunnen draaien, de zwanenzwang van de naar adem happende Johnny Cash. Etappe 7 was er een om snel te vergeten. Maar om daar nu gelijk de dood bij te halen… Joris
Na de massage en de maaltijd las Joris nog even in bed. Kussen in de rug. Beentjes omhoog. Kloek boek in de handen. Hotelkamer 6 was krapjes en de bijdrage aan de sfeer was met een systeemplafond en tl-verlichting beperkt te noemen. Gelukkig was het matras vertrouwd. Dat regelt Team Sunweb wel goed. Iedere avond lag Joris op zijn eigen
De etappe vanuit Gap werd een ‘gaap’-etappe. Als professional lamballer, zoals hij ooit door zijn vrienden officieel is gekroond, vult Joris zijn gemiddelde werkdag naast de dagelijkse uren op de fiets zonder moeite met nietsdoen. Maar het slome tempo in de etappe naar Privas werd zelfs hem te gortig. Geen vlucht van de dag. Twee aan twee. handjes op
Hij miste haar vandaag wel een beetje. Haar mooie curves en haar slanke hals. Hij had haar graag even willen vasthouden. Tijdens de transfer naar het hotel. Even haar snaren beroeren. Een liefdevolle greep om haar hals. Nee, hij deed vandaag geen stiekeme vingeroefeningen. Ook speelde hij onder de douche geen luchtgitaar.
Vandaag moest hij gewoon even denken aan haar.
Kamergenoot Marc Hirschi had het druk. Superdruk. De witte trui en zijn net-niet-winst trok veel aandacht van de pers. Joris had daardoor de hotelkamer wat langer voor zichzelf. Niet verkeerd. Al is Hirschi een prima gast om deze tour mee op kamer te liggen. Overdag zo relaxed als het maar kan. Zodra het koers is, gaat hij aan. Een pure
“Joris? Kunnen we nog eens die laatste afdaling op je laptop bekijken? Die van de Col des Quatre Chemins?” Het was Marc Hirschi die het hem vroeg. Joris wist genoeg toen hij op Veloviewer de beelden nogmaals opzocht voor zijn kamergenoot.
“Die is goed vandaag”.
Foto: Chris Bonis
De Tour de France is nog