Weinig waar ik zo’n gloeiende hekel aan heb als de herfst. Ja, aan de Ronde van Lombardije misschien. Overschatte koers. Vaak ellendig rotweer, even vaak een voorspelbare winnaar. Wiedes: slechts drie renners hebben half oktober nog zin om 260 kilometer te koersen. Kansje van drieëndertig een derde procent dus.
Nou nou nou. Spannend, hoor.
Ik hoor het Gary Lineker al zeggen: de
Er zijn berichten dat de Tirreno kampt met financiële problemen. Geruchten over de consequenties daarvan filter ik angstvallig uit mijn newsfeeds. Hoe moet het wielerjaar op gang komen zonder dat ene kopje ristretto?
Voor een wielervolger is het wielrennen is soms net een kind. Het kost je veel energie en tijd, maar je krijgt er zoveel voor terug. Een ritme, bijvoorbeeld
Een van de meest opwindende acts in het Tourcircus is ongetwijfeld de geruchtenmolen, en de repetities voor die act zijn al volop bezig. De transferroddels liggen voor het rapen. Even rondsurfen en je hebt meteen een mandje vol:
– Nibali naar Astana of BMC;
– ook de Schlecks naar Astana,
Claudio Chiappucci (28 februari 1963)
Claudio Chiappucci begon ooit als eendagsvlieg. Puur toeval was het, dat hij in de Tour van 1990 in het geel kwam te rijden.
De koers was nog nauwelijks op gang geschoten of vier man maakten zich in hoog tempo los uit
Franco Vona (20 augustus 1964)
Aan wie ooit nog eens in Fiuggi (omgeving Frosinone, midden-Italië) rondhangt, een slaapplaats zoekt en wat te besteden heeft, beveel ik graag het Silva Splendid Hotel aan.
Ik zeg er meteen bij: het is wel een
Afgelopen zondag probeerde ik het weer eens. Geen bambini in de buurt, Vitesse-NEC was finito, en ik kon de deur niet uit omdat vrouwlief alle (!) huissleutels had meegenomen naar het verre Twente. En dus was daar het moment: tv aan, op Eurosport. Hopseflops, helikoptergeronk. Daar