De wereldkampioen is op zoek, naar concurrentie
Eric de Vlaeminck was een topcrosser. Niet voor niets veroverde hij in de jaren 60 en 70 in totaal zevenmaal de wereldtitel bij de profs. Toch kan zijn hegemonie niet helemaal los worden gezien van het gebrek aan tegenstand, soms.
In 1971, als het WK in Apeldoorn word verreden, maakt hij zich daar
Koppenbergse lessen
De Vlaamse Ardennen en zijn mythische bergen. Een stuk natuur dat mijn wielerhart sneller doet slaan. Niet alleen de eerste zondag van april maar ook op Allerheiligen, een jaarlijkse afspraak op de flanken van de Koppenberg. Tropische herfsttemperaturen, kleurrijke vallende bladeren en dikke rijen toeschouwers. Kortom een prachtig plaatje voor de Koppenbergcross.
Na de eerste finishpassage zette Wout Van Aert
Extra fietsen in de materiaalzone
Het WK veldrijden in Zolder had afgelopen weekend alles. Spannende wedstrijden, wisselende weersomstandigheden, ‘n ronde te vroeg juichen en natuurlijk de eerste coureur die betrapt werd met een motortje in de fiets.
De betrapte renster, Femke Van den Driessche, ontkende een dag later in tranen iets met de opgevoerde fiets te maken te hebben. De betreffende fiets
De moeder en het motortje
Toen een elektromotortje nog heel even gewoon iets was voor bejaarden die tot frustratie van jou – de amateurwielrenner – net iets te lang een stipje aan de horizon blijven, gebeurde er iets moois op Sporza. Thalita de Jong was net wereldkampioen veldrijden geworden en Renaat Schotte deed een sportjournalistieke meesterzet.
Hij zag een lachende vrouw staan. Hij constateerde dat het
Mijmeren over Femke
Ach, Femke.
Ik heb te doen met haar.
Femke: een meisje van negentien. Ik ken haar niet. Of toch: ik ken haar wel. Ik zie ze aan de start van de veldrit. Ze is jong, ze wordt – bij de “elite vrouwen”, zoals dat heet – ergens vijfde, of zevende, of