Vito Taccone (6 mei 1940 – 15 oktober 2007)
PROLOOG
In gedachten was De gems van de Abruzzen geen gems, geen mens, maar een wolf.
“Ik ben een wolf, omdat ik honger heb, omdat mijn familie honger heeft. Iedere zege is een prooi.”
BEGIN EENAKTER
Vito Taccone is vijftien
Miguel Morras (12 februari 1976)
’s Avonds, wanneer Miguel Morras er een lange dag als ‘Handelsspecialist Latijns-Amerika’ op het hoofdkantoor van CitiGroup, de op één na grootste bank van de wereld, op heeft zitten, eet hij snel wat, trekt een wieleroutfit aan en racet weg. De andere
Ivan Gotti (28 maart 1969)
Ivan Gotti woont weer in zijn eigen streek, in San Pellegrino Terme. Daar, in de Val Brembana omringd door de groene heuvels van Lombardije, voelt hij zich echt thuis. De ruim 5.000 dorpsgenoten kennen hem, en zijn geschiedenis. Daar, in San Pellegrino,
Pascal Jules (22 juli 1961 – 25 oktober 1987)
Het is de zomer van 1983. Op de voorpagina van Miroir du Cyclisme staan vier jonge coureurs. Ze lachen naar de camera, spelen met hem zoals ze dit jaar met hun tegenstanders spelen. Dit is de nieuwe generatie,
Vicente Trueba (15 november 1905 – 13 november 1986)
Jose en Victoria Trueba leerden elkaar kennen aan het begin van de twintigste eeuw in het Spaanse dorp Torrelavega. Ze trouwden en kregen er acht kinderen.
Hoeveel de kinderen van Jose en Victoria ook van hun ouders hielden; ze hielden nog
Mirko Lauria (19 april 1977 – 27 augustus 2003)
Het is niet eens onverwacht. Hij wist dat het erin zat. Iedereen wist het. Maar je moet het nog wel even doen.
Nou, hij hééft het gedaan.
Tweede van de wereld, het is verdomme niet niks. Who the fuck