Foto a.s.o./charly lopez
C’est le Breton qui fait la musique
Terwijl Mathieu van der Poel zich in zijn gele trui naar de start begeeft, wappert achter hem fier een Bretonse vlag. Bretagne, de meest westelijke streek van Frankrijk is meer Bretons dan Frans. De Breton is sterk, ook wel koppig, trots en vooral onafhankelijk. Het zou een verklaring kunnen zijn waarom de Tour niet elk jaar deze prachtige Franse streek aandoet. Net zoals Corsica maar zelden onderdeel is van de promotie van Frankrijk. Als je het de fanatieke Breton vraagt, dan zouden ze het schiereiland het liefst van Frankrijk afsnijden. Ons Bretagne, met een eigen taal, eigen volk en een eigen vlag. C’est le Breton qui fait la musique.
Foto a.s.o./charly lopez
Foto a.s.o./charly lopez
Foto a.s.o./charly lopez
Dat de Breton koppig en trots is, maar ook graag zijn mening deelt, daarvoor hoeven we enkel maar Bretonse grootheid Bernard Hinault te noemen. Vandaag reden we door het geboortedorp van ‘Le Blaireau’ (de das), Yffiniac. De blaaskapel was er voor uitgelopen. Hinault is een grootheid in het Franse wielrennen, koppig, volhardend. Zijn vijf Touroverwinningen waren vooral ook overwinningen voor Bretagne. Zijn handgemeen met enkele protestanten tijdens Parijs-Nice 1984 wordt nog graag aangehaald. Want ook dat is Hinault, een Breton ten voeten uit.
Open en gastvrij
Toch staat Bretagne ook voor openheid en gastvrijheid. Als de Tour dan weer komt, dan wordt zij met een extreem enthousiasme en devotie ontvangen. Vandaag in etappe 7 van de Tour de France was het Bretagne Boven van start tot finish. Tenminste, langs de kant van de weg. De inwoners van het schiereiland zijn gepassioneerde wielerfans. Rijendik stonden ze op Mûr de Bretagne. Volgens radiocommentator Sebastiaan Timmerman was het een muur van geluid. Het zal de renners als muziek in de oren hebben geklonken. In tegenstelling tot vier jaar geleden was het voor Mathieu meer een zwanezang dan een triomfmars.
Die geluidsmuur kon ook de Franse hoop op een etappeoverwinning niet inlossen. Op de overwinning van Pogacar was niets af te dingen. Toch waren er meerdere Bretons die de dag kleurden. Ewen Costiou uit Brest zat bijna de hele dag in de kopgroep. Hij hield het van de vijf vooruit het langste vol en de strijdlust viel hem ten deel. Axel Laurence werd vooraf een kans op de zege toegedicht, maar tegen het Sloveens-Deense geweld had de Breton van geboorte geen antwoord. Calan kon schreeuwen, maar het heeft hem niet geholpen. Geen spontane Marseillaise of een Keltisch koor.
Toch nog muziek
Ook Louison Bobet, een andere Bretonse wielerheld, zal morgen meer op de voorgrond staan. Morgen starten we in de geboorteplaats van de bedenker van de wielertrui met rits, drievoudig tourwinnaar, wereldkampioen, Frans kampioen en klassiekerwinnaar (o.a. Milaan-San Remo) . Hij stond vooral bekend om zijn klimtalent maar bovenal zijn doorzettingsvermogen. Over Bobet is ooit een liedje gemaakt, door de band Ludwig von 88. Het liedje draagt de titel Louison Bobet For Ever. Het genre en de muziek lijkt erg te passen bij de afkomst van Bobet: ruig, sterk, koppig, met Keltische invloeden.
Het past in ieder geval in het thema van de dag. C’est le Breton qui fait la musique
