Column over Strade Bianche: Stop met die waanzin!

Na de Strade Bianche verscheen een medisch bulletin, het was een hallucinant lijstje: heel veel renners met ernstige schaafwonden, kneuzingen van allerlei aard, verschillende hechtingen, gebroken sleutelbenen, gebroken polsen – business as usual, volgens Mauro Vegni, de grote baas van de Strade Bianche, was er niks aan te hand: ‘De koers te gevaarlijk? Niet voor echte renners, maar helaas zijn die er niet veel.’ Volgens hem lag het aan het grind, door de droogte was het stoffiger dan anders. Tja, dan krijg je al die valpartijen. Maar we leven in 2025 en zoals Hans Vandeweghe schreef in De Morgen dat het van de gekke is dat men jonge vrouwen en mannen onbeschermd over een parcours jaagt. Ik voeg er aan toe, wellicht moeten we maar eens stoppen met dat wielrennen, toch op zijn minst met een groot aantal wedstrijden.

Door: Herman Chevrolet
12 mrt '25

Foto Sirotti

Met andere woorden: een wedstrijd als Strade Bianche zou verboden moeten worden.

Nu gaat iedereen steigeren want het is een van de mooiste wedstrijden van het jaar. Wat vreemd is, het wegdek doet denken aan een koers van zo’n honderd jaar geleden en ik kan me toch geen enkele sport voor de geest halen – behalve marathonlopen en graveltennis – waar men dat doet. Elke andere sport heeft zijn ondergrond aangepast aan moderne tijden – stel je eens voor dat het atletiekprogramma van de Olympische Spelen op een sintelbaan wordt afgewerkt. Iedereen verontwaardigd, terecht. Bij het wielrennen gaat men de andere kant op, als er ergens onverharde weg ligt dan zal men die in het parcours opnemen. Nu heb ik geen enkel bezwaar tegen gravelwedstrijden, ze rijden daar met aangepast materiaal en dus een stuk veiliger. Niet helemaal, maar toch iets.

Kijk, vallen hoort bij het wielrennen en er zijn allerlei ideeën om iets aan die veiligheid te doen. Prima zaak. Wat ik dan weer niet begrijp is dat sommige columnisten voortdurend mekkeren over die veiligheid maar dan de Strade Bianche een topwedstrijd vinden. Of Parijs-Roubaix de mooiste wedstrijd van het jaar. Goh, als één wedstrijd gevaarlijk is dan toch wel die. Met zijn honderd aan topsnelheid een smal baantje opzoeken, een weg met gladde kasseien. Nou, ga alvast maar vallen.

Parijs-Roubaix mag wat mij betreft ook verboden worden.

Ik verdenk die columnisten van een sadistische afwijking want ze blijven maar kijken en zien hoe in elke koers wel een paar renners vallen, soms een hele groep. Die zijn dan in een afdaling over een boomwortel gereden – gevolg: schouderbreuken, longperforatie, etc. – of ergens in het voorjaar in Vlaanderen over weet ik wat – gevolg: botbreuken van allerlei aard, schaafwonden van ernstig tot zeer ernstig, etc. En sommige wedstrijden fantastisch blijven vinden. Een beetje ziek in het hoofd, dat denk ik dan. En ze blijven maar kijken hoe het wielrennen is afgegleden naar een discipline die in 2025 geen enkel bestaansrecht meer heeft.

De Ronde van Vlaanderen mag ook aangepakt worden, die kasseien dat is zo 1930.

Stop daar eens mee.

Weet je, schaf die hele handel maar af.

Maar op 6 april zitten we toch gewoon weer voor de buis. Te wachten tot José en Karl beginnen te praten en de koers weer begint.