Peter Sagan beweerde ooit doodleuk niet te weten wie Seán Kelly was. Op zulke momenten hunker je naar een universiteit voor renners. Kun je afstuderen aan de filmschool en niet weten wie Coppola is? Iconen maken deel uit van je métier.
Helden van vroeger komen op rustdagen goed van pas voor journalisten die nog een dopingvrije scoop willen scoren. Want aan de helden van nu heb je op een rustdag niks. De favorieten herkauwen hun lesje: “Alles is nog mogelijk”. Knechten trekken zich terug met vrouw en kind. En Cadel gaat op stap met zijn hondje.
Maar allen vervloeken ze het onzalige nietsdoen.
Wil je je krant vullen, dan rakel je wat oude gloriën bijeen. Die klussen bij als gastcommentator: “In 1967 reden we de Ventoux langs de andere kant op”. Anderen worden betaald om het VIP-dorp vol te glimlachen. De meesten zijn gewoon op de vlucht voor het zwarte gat.
Want allen vervloeken ze het onzalige nietsdoen.
Voor oud-renners is het altijd rustdag. Op een dag in 1986 botsten mijn vader en ik toevallig op zo’n kampioen op rust. Althans, dat maak ik mezelf graag wijs. De waarheid is genuanceerder: mijn vader herkende hem en daarna renden we er als gekken achteraan.
Hinault had net de kans op een zesde Tourzege verkeken, dus zou onze man ook recordhouder blijven. Ver weg van het gewoel stapte hij naar zijn auto. Niet hengelend naar aandacht. Een echt heertje, in zijn witte broek en passende schoenen. En met een amoureus leven dat nog complexer was dan de selectieprocedure voor UCI World Tour Teams, leerde ik veel later.
Mijn moeder legt aan voor het shot dat alle dia-avonden van de volgende jaren zou halen. Mijn vader slaat amicaal een arm om hem heen. Mijn broer denkt aan alles wat de reclamekaravaan hem toegooide. En ik sta erbij in een onwelvoeglijk kort broekje. Schutterig als een puber, maar trots – want ik kende zijn palmares. Tussen ons in een levende legende die een stuk van zijn eigen kostbare tijd wegschenkt voor het kleine geluk van een ander.
Een oude man, dacht ik. Maar hij was amper 52. Een jaar later zou hij sterven aan kanker. De eeuwigdurende rustdag kwam ten einde.
Maître Jacques
- Top 5: Nooit in de regenboog - 02/10/2013
- Het probleem van Bauke Mollema - 17/07/2013
- De eeuwigdurende rustdag - 08/07/2013
Prachtige foto!
@Ernst: Met dank aan Anquetil. De enige keer dat ik iemand stijlvol een witte broek zag dragen :)
De enige Franse recordhouder? Anquetil en Hinault delen dan toch het record van 5 tourzeges, naast Merckx en Indurain.
@Andre: 100% gelijk! Ik had 2 gedachten verhaspeld!