Tik-tik-tik-tik-tik. Op een koffiemolentje peddelde Juan José Cobo de meer dan 20% steile flanken van de Angliru omhoog. De concurrentie zwoegde. Zwalkte. Laveerde. Moest bijna afstappen. Maar Cobo viel niet stil. Hij trapte door, alsof hij op een andere berg reed.
Toegegeven, het verleden van Cobo is niet onomstreden. Reed bij Piepoli en Riccó in het team, toen Saunier Duval uit de Tour werd gegooid. En zijn prestatiecurve oogt opmerkelijk. Menig volger fronste dan ook zijn wenkbrauwen, indachtig al die dopinggevallen die de Vuelta het laatste decennium teisterden. Maar de insinuaties die Michel Wuyts maakte over ’s mans prestatie, waren wat mij betreft misplaatst.
Alhoewel ik mijn handen niet in het vuur steek voor deze eigenaardige Cantabriër, geloof ik in andere oorzaken. Technische, welteverstaan. Want negen van de tien keer klimmen coureurs met een versnelling van zo’n 39 tandjes op het voorblad en 23 aan de achterzijde. Maar daarmee moet zelfs de lichtste berggeit op Angliru, Kronplatz of Zoncolan voet aan de grond zetten.
Terwijl Cobo omhoog peddelde met een ultralichte 34-32, parkeerde Wiggins achteruit in op 38-32. Fuglsang kreeg een wielklem met 36-28. Mollema trapte zijn knieën kapot op dezelfde versnelling. Ook Froome viel regelmatig stil. De ritwinnaar trapte veel lichter dan de Britse kampioen. En met Mollema en Froome was het verschil omgerekend bijna vijf kransjes. Logisch toch, dat hij niet stilvalt? Dat zijn cadans beter is?
Zo’n misrekening zou de mecanicien van Cavendish voor de grap eens moeten maken. De Brit met de 16 als zwaarste verzet de sprint insturen, in plaats van de 11. Hij zou aan alle kanten voorbij gestoken worden. Sterker, dikke kans dat hij niet eens op tijd aan de meet geraakt om in koers te mogen blijven.
De conclusie na vandaag is wat mij betreft dan ook hard. Want om nanoseconden te winnen, worden er miljoenen geïnvesteerd. Denk aan weggewerkte kabels. Geïntegreerde zadelpennen. Bobbeltjesprofielen. Ultraplatte voorvorken. Dan is het wrang, dat de Vuelta misschien wel beslist is door simpelweg een goede verzetkeuze.
- Sella Ronda: In het spoor van de Giro - 05/09/2017
- Val di Fassa: In het spoor van de Giro - 17/08/2017
- En dan nu de Muur! - 06/04/2014
Precies! Ik heb me dat echt afgevraagd, waarom ze zo zaten te stoempen. En erger nog, dit waren de toppers die moeite hadden. De rest van het peloton moet zowat een triple hebben meegenomen om hier tegenop te komen? Het moet vooraf toch duidelijk zijn geweest dat mtb-verzetjes nodig waren? Dat je de 16 vandaag maar in de bus laat liggen?
Vreemde keuzes.
Dat is helemaal niet wrang. Dit was overduidelijk een rit waarin het normale handboek de prullenbak in kon. Als dan iemand de rest weet te verslaan door *thinking out of the box* vind ik dat prachtig.
Wat een uitstekend artikel die een belangrijke essentie van het fietsen benadrukt. De keuze van het juiste verzet
Na zo’n etappe blijf je met het gevoel zitten wat Mollema had kunnen bereiken met een verzet zoals de winnaar van vandaag had gekozen van 34×32. Deze berg verdient namelijk de nederigheid om te beklimmen qua verzet. Wat in meer dan 98% lukt met een normaal bergverzet voor de profs bij een berg, lukt echt niet op de Angliru. Een wijze les voor Mollema en alle begeleiders van de Raboploeg. Deze berg kan alleen beklommen worden met een echte “koffiemolen”. Het enige juiste verzet. De winnaar heeft namelijk altijd gelijk. Hulde aan Cobo voor de juiste keuze (en zijn team van begeleiders). Natuurlijk waren de benen van Cobo ook top vandaag.
Ik ben trouwens nog wel benieuwd wat het verzet van Wout Poels is geweest vandaag. Misschien weet één van jullie (lezers van dit artikel) wat het verzet was en kan dit als reactie toevoegen.
Mollema geeft nu ook toe dat-ie misschien een 34 had moeten steken: http://nos.nl/video/269931-mollema-na-zware-vueltarit.html
Lees net dat Fabian Cancellara vandaag met een verzet van 34×28 de Angliru heeft beklommen.
Laat ik eerst zeggen dat ik niet zoveel verstand van versnellingen heb. Maar een licht verzet moet je toch ook , op een goed tempo, rond kunnen draaien? Mollema lijkt mij op het eerste gezicht niet zo’n renner. Minder een koffiemolentje, toch iets meer een stoemper.
Het probleem is volgens mij dat als je met 34×32 aan de start verschijnt je door je collega coureurs wordt uitgemaakt voor homoseksueel. Ik snap ook niet waarom ze niet allemaal met 34 binnen rijden op zo’n klim; ‘het juiste verzet’ is een beetje misleidend. Je kunt namelijk altijd zwaarder schakelen; niet lichter. Mooi dat de renner die durft af te wijken wint!
Mooi stukje en ook de reacties heel herkenbaar. Ik krijg regelmatig te horen ‘met zo’n verzet kan ik het ook!’ Van mannen die omhoog lopen welteverstaan of op z’n best zwalkend omhoog kruipen. Ik heb voor het betere klimwerk een 28 achter en – het toppunt van ‘gay’ volgens de echte kerels – een triple voor (30). Daarmee kwam ik ook de Zoncolan en de Mortirolo op – wel in mijn 50+ tempo, maar toch :-) Beetje minder macho en wat meer verstand.
Wout Poels gebruikte gisteren bij de beklimming van de Angilura als kleinste verzet een 34×28. Ik heb het nagevraagd bij VacansoleilDCM. Dat geeft ook aan hoe serieus Wout Poels deze beklimming heeft ingeschat. Met het juiste respect en juiste verstand. Hulde aan Wout Poels.
” En met Mollema en Froome was het verschil omgerekend bijna vijf kransjes.”
Ik weet niet welk rekensommetje je gebruikt om uit te komen bij die nietszeggende vijf “kransjes”, maar elke fietsliefhebber weet toch dat het veschil in verzet moet worden uitgedrukt in OF het aantal afgelegde meters per pedaalomwenteling OF de tandwielverhouding, d.i. 34/32=1,06 38/32=1,19 en 36/28=1,29. Dit betekent dat Cobo zo’n 18% lichter trapte dan Mollema.
Geweldig stukje geschreven. Ik hoop dat de Raboploeg er wat van geleerd heeft, ze hebben toch weer voor een wat conservatieve benadering gekozen. Nu blijkt gelukkig maar weer eens dat degene die afwijkt van de massa toch in het voordeel was. Wat betreft de verdacht makingen tav Cobo zeg ik eerst bewijzen dan dan pas veroordelen.
Niet helemaal eerlijke vergelijking met Cavendish. Vijf tandjes bij de 11 is wat anders dan vijf tandjes bij de 32.
Een bizarre, maar de enige juiste conclusie. Klaarblijkelijk is het macho-verzetten-tijdperk ten tijde van Hinault nog steeds niet voorbij. Zal wel te maken hebben met lengte-fallus gedrag. Onbegrijpelijk. Viva la Triple!