De Kapper: Een Harig Avontuur met Jean Paul van Poppel
Gert Jakobs deelt regelmatig mooie verhalen. Ook nu doet hij weer een duit in het zakje. ‘De Kapper’ gaat over een tijd dat Gert die nog nodig had. In ieder geval weer een mooi verhaal om het weekend glimlachend tegemoet te treden!!!
Tijdens mijn wielercarrière had ik mijn trouwe kapper, Jean Paul van Poppel, die niet alleen mijn haar knipte, maar ook mijn humeur opvijzelde. Met zijn tondeuse op standje 1 zorgde hij ervoor dat ik altijd met een perfect kort geschoren koppie de weg op kon.
Op 29 april 1993, mijn verjaardag, schreef Jean Paul zich in de geschiedenisboeken door de rit van de Vuelta, 233,4 kilometer naar Salamanca, te winnen.Dat moest natuurlijk gevierd worden! Champagne, een paar glaasjes en een portie joligheid later, riep teamgenoot Ramon Gonzales Arrieta: “Hee hee allezzz Jakosss Jakosss, Poppelll is toch Péllukerroo, hè?”
“Si, Si, Si, natuurlijk, maar hij doet ook Corte de Cavallooo, muy muy muy bien hé!”
Ramuncho, zoals Arrieta genoemd werd, was wel in voor een knipbeurt, maar niet op standje ‘cero’.
Nee, de tondeuse met opzetkam op stand vijf was perfect.
We beloofden hem dat er werkelijk maar ‘un poquito’, ietsiepietsie, van zijn weelderige haardos afgehaald zou worden.
We maakten de zaak klaar.
Ramuncho trok die flitsende zwarte kappersmantel aan, en het ‘gran spectacolo’ kon beginnen!
Het team verzamelde zich rondom, zoals bij een circus, om het scheerfeest te aanschouwen.
Van Poppel pakte de tondeuse vast en, je voelt ‘m al aankomen, op het moment van beginnen trok hij de standvijf-kam eraf.
Voordat Ramunchoo ook maar ‘niet zo snel’ of gewoon iets kon zeggen, gromde de tondeuse van achter naar voor over zijn vrolijke haardos.
De grote bos haar viel als confetti op de kappersstoel en de reacties waren fenomenaal. “Allez Poppellll, dat is to mas, mucho to mas hè!”
Poppel keek geschrokken: “Oeiiii, sorry, sorry, Lo siento, Lo siento!”
“Natuurlijk, Ramuncho, we hebben twee opties: het haar er weer opplakken of alles deraf scheren!”
Natuurlijk, wat kon je anders doen? Alles moest eraf!
Want ronddolen met een “cabeza” die eruitzag als een verfrommelde landingsbaan, dat deden we niet!
Het eindresultaat was nog vreselijker dan we konden dromen: een kale schedel die zo wit was als een geschrokken spook.
De volgende dag was het tijd voor de start.
Je raadt het al: mensen met camera’s, een heleboel aandacht, en Ramunchoo die gevoelsmatig een komisch lid van de ghostbusters leek.
De vriendin van Ramunchoo bekeek het met argusogen voor de TV, zelfs als zij hem kende.
Want Ramunchooo en zijn amiga wilde in september in het huwelijksbootje stappen dat jaar. Maar die boot is gezonken.
Dus, volgend jaar als je opvist dat het weer tijd is voor mijn knipbeurt, weet dan dat mijn thuiskapper niet alleen kan scheren, maar ook een beetje extra drama en veel gelach aan de race kan toevoegen!
Laten we die lach samen verspreiden!
#derrrannn