De regenboogtrui die niemand zag aankomen: Mads Pedersen en zijn dag in Yorkshire

2019 is het derde jaar dat Pedersen in het profpeloton koerst. Hij rijdt voor Trek-Segafredo en heeft tot dat moment nog weinig klinkende resultaten behaald. Hij heeft al wat etappes gewonnen in kleinere rondes, maar een resultaat in een klassieker of een grote ronde is tot dan toe uitgebleven. Voorafgaand aan het WK behoort de Deen dan ook niet tot de favorieten.

Vooraf leek Mathieu van der Poel de grote favoriet om Alejandro Valverde op te volgen als wereldkampioen. De Nederlander had een goed voorjaar achter de rug en leek klaar om te gaan strijden om de wereldtitel. Andere grote namen die tot de favorieten gerekend werden, waren Peter Sagan, Julian Alaphilippe, Matteo Trentin en Michael Matthews.

Op de dag van de wedstrijd zijn de omstandigheden typisch Engels. Er valt een enorme hoeveelheid regen en achter de schermen wordt hard gewerkt om het water weg te pompen. Ondanks de hevige regenval kan de wedstrijd gewoon van start gaan. Van een rustig begin is geen sprake: het strijdgeweld barst meteen los. Groepjes renners proberen weg te rijden en al snel ontstaat er een kopgroep met opvallende namen. Primož Roglic, Nairo Quintana en Richard Carapaz, alle drie winnaars van een grote ronde, rijden voorop.

Lang blijft de groep niet vooruit. Met nog iets meer dan acht rondes te gaan besluiten de Denen het heft in handen te nemen. Kasper Asgreen nestelt zich op kop van het peloton en niet veel later wordt de kopgroep ingerekend. De Deense ploeg oogt sterk en rijdt samen met de Belgen en Fransen veel kilometers op kop.

Door het hoge tempo aan de kop van het peloton moeten renners een voor een afhaken. Philippe Gilbert, een van de voormalige wereldkampioenen in het peloton, heeft op dat moment al moeten opgeven na een valpartij. In dit stadium van de koers lijkt het peloton af te stevenen op een massaspurt. Van der Poel, Kristoff, Sagan en Van Avermaet bevinden zich voorin, renners die allemaal kunnen vertrouwen op hun sprint.

Op 67 kilometer van de finish breekt de koers opnieuw open. Lawson Craddock en Stefan Küng springen weg uit het peloton en pakken een kleine voorsprong van zo’n dertig seconden. Niet veel later laat Mads Pedersen zich zien. Hij rijdt naar de twee koplopers toe en gooit Craddock meteen overboord. Niet lang daarna krijgen de twee gezelschap van Mike Teunissen en Gianni Moscon.

Ook Mathieu van der Poel mengt zich dan in de strijd. Samen met Matteo Trentin verlaat hij het peloton en rijdt hij naar de kopgroep toe. De Nederlander oogt sterk en neemt veel werk voor zijn rekening. Bij het ingaan van de laatste ronde rijden er nog vijf renners voorop; Teunissen heeft de kopgroep inmiddels moeten verlaten.

Maar dan, op twaalf kilometer van de finish, gebeurt er iets onverwachts. Mathieu van der Poel parkeert volledig. Hij krijgt de welbekende klap van de hamer. Achteraf blijkt dat de Nederland te weinig gegeten en gedronken heeft en daarom te kampen kreeg met een hongerklop.

Inmiddels heeft ook Moscon moeten lossen, waardoor Trentin, Küng en Pedersen met zijn drieën richting de finish rijden. Trentin geldt vooraf als favoriet, maar als Küng of Pedersen wereldkampioen wordt, zou dat een grote verrassing zijn. Met de finish in zicht opent Trentin de sprint. De Italiaan lijkt de snelste, maar Pedersen komt langszij. De Deen blijkt na de zware koers nog het meeste over te hebben, rijdt Trentin voorbij en komt als eerste over de streep.

Mads Pedersen is wereldkampioen. In een koers waarin de topfavorieten een voor een moeten passen, blijkt hij de sterkste man en de verdiende winnaar.

In de eerste jaren na zijn triomf lijkt Pedersen de hoge verwachtingen na zijn wereldtitel niet helemaal waar te maken. In 2020 wint hij wel voor het eerst Gent-Wevelgem, maar verder blijven goede resultaten in het voorjaar uit. Nadat hij in 2022 de puntentrui pakt in de Vuelta, lijken er betere tijden aan te breken voor de Deen. In de jaren die volgen behaalt hij twee podiumplekken in zowel Parijs-Roubaix als de Ronde en weet hij tweemaal Gent-Wevelgem te winnen.

Het enige wat nog ontbreekt, is de winst in een monument. Toch komt Pedersen  elk jaar dichterbij. Ondanks de concurrentie van supersterren als Pogacar en Van der Poel stijgt hij structureel naar het niveau van de absolute top.

Wat begint op een regenachtige dag in 2019, blijkt de opmaat tot een carrière die steeds mooier wordt. Waar niemand het vooraf had verwacht, gaf Mads Pedersen die dag zijn visitekaartje af. Achteraf zal zijn wereldtitel geen toevalstreffer blijken, maar het eerste hoofdstuk van een renner die jaar na jaar dichter tegen de monumentale winst aanschurkt.