Terwijl de mannen in Utrecht door de binnenstad sjeesden op hun tijdritfiets, Tom Dumoulin in de witte trui en Fabian Cancellara en Tony Martin in de gele trui uitvielen, en Froome op de Muur van Huy liet zien de Waalse Pijl ooit op zijn naam te kunnen zetten, reden de vrouwen in Italië hun eigen grootste ronde van het jaar. Niet de Tour de France, maar de Giro d’Italia, of: Giro Rosa. Een wedstrijd die voor het grootste gedeelte buiten het oog van de Nederlandse kijker werd verreden. Inmiddels niet meer omdat er vanuit de media geen interesse voor is, want in elk Tour-programma werd de uitslag van de dag en het goede presteren van de Nederlandse dames benoemd. Maar de beelden van de RAI verkrijgen, dat bleek niet mogelijk te zijn – hoe graag Vive le Vélo ze naar verluidt ook wilde laten zien. De uurlange samenvatting die elke avond op RAIsport werd getoond werd kort daarna geüpload op YouTube, zodat het toch mogelijk was om de wedstrijdbeelden in elk geval achteraf te zien.

Dominantie
De Nederlandse rensters hebben de Giro Rosa volledig gedomineerd. Ook zonder Marianne Vos hebben de rensters uit de lage landen laten zien dat ze zelfs in de bergen meedoen om de prijzen, in een van de grootste wielerwedstrijden van het jaar. Het begon al met de overwinning van Annemiek van Vleuten in de proloog, die ze net als vorig won. Met landgenotes op plekken twee t/m vijf kun je spreken van een ware vernedering van de concurrentie door de Nederlandse dames, aan het begin van de Giro.

In de eerste etappe toonde Lucinda Brand haar inmiddels volledig ontwikkelde sprintcapaciteiten toen ze in een massasprint naar een tweede plek reed. Niet genoeg voor de etappeoverwinning, maar na haar eveneens tweede plek in de proloog wél genoeg voor de leiding in het klassement. De eerste roze trui voor Rabo/Liv. In de tweede etappe gingen ze dus al met een klassementsleidster van start, hoewel Lucinda niet de druk had om het af te hoeven maken, omdat ze de leiding toch niet zou kunnen behouden als de wedstrijd het hooggebergte in ging. Maar een van de dames die het wél voor de ploeg moest gaan doen was Anna van der Breggen en die deed goede zaken voor het klassement in deze tweede etappe, door te ontsnappen met enkele grote favorieten en zo op slechts 2 seconde van de nieuwe leidster in het klassement (Megan Guarnier) te komen. Niet meer de druk van de roze trui, wel een perfecte uitgangspositie.

Want de een-na-laatste etappe op zaterdag was een individuele tijdrit en met haar Nederlandse titel op de tijdrit, waarin ze de voormalig Wereldkampioene Ellen van Dijk met verve versloeg, kon Anna haar slag slaan. En dat deed ze. De dag ervoor won Lucinda Brand en passant nog even solo de zevende etappe, wat dus al de derde Nederlandse etappezege was deze Giro. En Anna maakte daar in de achtste etappe de vierde van. Ze reed maar liefst een minuut sneller dan Megan Guarnier en pakte daarmee met een grote marge de roze trui van haar over. Nog maar één etappe, met één grote slotklim.

annavanderbreggenZe had defensief kunnen rijden. De schade beperken en de roze trui veilig stellen. Maar zo is Anna niet. Die heeft een portie kracht in de benen en die wil ze gebruiken! Mara Abbott van Wiggle-Honda, die de Giro won in 2010 en 2013 en ook vorig jaar een serieuze kandidate voor de winst was als ze niet in haar eentje tegen het Rabo-trio Anna, Marianne en Pauline Ferrand-Prevot had hoeven vechten, ging ervandoor. Het was de enige dame die Anna in deze laatste Giro-etappe nog voor zich moest dulden. Anna demarreerde ook en kwam in haar eentje over de streep. Een minuutje achter Mara. Ruim voldoende om de roze trui mee naar huis te nemen! Het werd een Astoria-feestje boven op die Italiaanse berg. Helaas zonder Roxane Knetemann, die tijdens de etappe ten val kwam en haar arm op meerdere plekken brak. De hele ploeg heeft zich de hele week door getoond (zo werd Rox zelf nog 3e in de proloog) en Anna maakte het af met de roze trui. Kasia Niewiadoma was de beste jongere en won de witte trui. Rabo/Liv heeft Marianne niet nodig om te domineren. Een nieuwe generatie staat op. En dat is prachtig om te zien. Bekijk ook zeker de filmpjes op de website van Rabo/Liv, die tijdens de Giro Rosa zijn gemaakt. Een prachtploeg met toffe dames, waar we als Nederlandse wielervolgers enorm trots op kunnen zijn!

Dus nu..?
Anna zette de Giro Rosa op haar naam en is daarmee de opvolgster van haar ploeggenoot Marianne Vos. Een fenomenale prestatie op haar 25e. In het AD kreeg ze, tussen de meerdere pagina’s over de Tour de France, slechts één alinea om deze prestatie in te beschrijven. Reden voor Thijs Zonneveld om een column te schrijven over de schandaligheid daarvan en om zich als een ware verlosser van het vrouwenwielrennen op te werpen. Hij stak wel ook de hand in eigen boezem en schreef dat hijzelf ook schuldig was aan het links laten liggen van het vrouwenwielrennen. Dat scheelt. Maar als Rob Harmeling in Studio Tour gisteravond dan nog in volledige verbazing de vraag stelt aan gast Ellen van Dijk waar Anna van der Breggen ‘ineens’ vandaan komt (naar eigen zeggen om Ellen de opening te geven aan het algemene publiek uit te leggen wie Anna is), dan denk ik: volg het vrouwenwielrennen gewoon iétsjes meer. Dan had je kunnen zien dat Anna in 2009 al bij Team Flexpoint reed, samen met Loes Gunnewijk en Iris Slappendel. Dan had je gezien (en onthouden) dat ze in 2012 al 5e werd op het WK en de Tour de Brétagne Féminin won. Dan had je met spanning gekeken naar de ontwikkelingen in deze Giro Rosa en dan had je een extra groot feestje gevierd toen Anna de roze trui samen met haar ploeg vierde, boven in San Domenico di Varzo. Dus zullen we afspreken dat we nu allemaal in de gaten gaan houden wie de Thüringen Rundfahrt wint volgende week? En wie er straks in de Wereldbekers van Vargarda en Plouay de handjes in de lucht mogen steken? Want dan wordt dat WK in Richmond straks nog zo veel spannender. En geloof me: het wórdt al zo’n enorme strijd.

Vrouwenwielrennen is genieten!

Jeanine Laudy
Laatste berichten van Jeanine Laudy (alles zien)