Het feit dat u hier, al is het maar voor even, over twijfelt, geeft wel aan hoe slecht de snor erop staat in de wielersport.
Toegegeven: Eddy Merckx is niet helemaal het juiste voorbeeld. Eddy is een stripfiguur die ook op een damesfiets zijn kannibalistische erelijst bijeen gereden had. Sterker, de gedachte dat iets onbenulligs als een snor invloed gehad zou kunnen hebben op de carrière van de Kannibaal, kan gezien worden als een belediging aan het adres van de oppergod van het cyclisme. Ik denk trouwens dat het hem prima had gestaan, een snor. Waarschijnlijk was het een vol en donker exemplaar geweest, glanzend als de vacht van een peperdure kwaliteitskat.
Joop Zoetemelk dan maar? Was hij ook als een gele trekpop over de finish in Parijs gesleurd, wanneer hij een snor had gedragen? Een beeld dat beklijft: Joop met een armetierig, rozig snorretje boven zijn maillot jaune. De eeuwige tweede, zelfs op het vlak van de moustache.
Arme Joop.
Het valt natuurlijk niet te zeggen allemaal; de geschiedenis laat zich niet herschrijven en de kans dat iets als haar op een bovenlip invloed gehad zou kunnen hebben op het verloop van de (wieler)geschiedenis, acht ik vrij onwaarschijnlijk.
Wat wel te zeggen valt, is dat de snor, en iets breder getrokken gezichtsbeharing, minder gangbaar is in de wielersport dan pak hem beet de voetballerij. Het verhaal van een half elftal snorren dat ons in 1988 de Europesse titel bezorgde, is in het geheugen van elke sportliefhebber gegrift. Het maakt in ieder geval wel duidelijk dat wat in de ene sport gangbaar is in de andere absoluut not done is. Net zoals de wielersport zweert bij bleke kippenborsten en gewichtheffers gaan voor borstpartijen van graniet. Nu zijn mannen op een fiets over het algemeen een stuk ruimhartiger met het gebruik van hun scheermes dan normale mensen; wellicht een verklaring voor deze toch wel brede aversie tegen het dragen van een beetje haar op de toet.
Toch wel typisch; in de oertijd van de wielersport bereden mannen als Maurice Garin, Cyrille van Hauwaert, Octave Lapize en Lucien Petit Breton met een sierlijk gedraaide snor hun toen nog stalen ros.
Hoe groter de snor, hoe mannelijker en onverschrokkener de renner.
Wat een kerels! Ongelooflijke prestaties op prehistorische wegen. Achterna gezeten door beren, gebroken voorvorken die gelast werden in een smederij waar een woeste poolwind, huilend als een wolf, omheen joeg. En dan, hup! de fiets weer op en koersen, vaak meer dan honderden kilometers lang, tot de zon onderging.
En toch is het misgegaan, voor de snor althans.
Het is een vraag die mij bezighoudt: waardoor is de snor uit de gratie geraakt? Naast de afhankelijkheid van een dwingend fenomeen dat mode heet, is het een feit is dat de illustere Peter Post een grote rol gespeeld heeft in het demoniseren van de snor. En ondanks die uitgesproken afkeer was hij wel ploegleider van Urs Freuler, drager van de moeder aller snorren in het profpeloton. Een man die liever stierf dan dat hij zijn snor kwijtspeelde. Een boeiende paradox. Maar goed, mede dankzij de aversie van Post tegen de begroeide bovenlip werd de snor het symbool van een prof die zich niet optimaal verzorgde, sterker nog; een prof die zijn vak niet serieus nam. Een speelvogel. En geen renner die daarmee geassocieerd wil worden.
Los van de wielerwereld; ook in de normale wereld staat de snor er niet al te best op. Hoe anders was dat in het Hei- en Boeicop van eind jaren ’80 waar een snor een teken van mannelijkheid was. Groeide er iets op je bovenlip, al was het maar het meest onbenullige beetje vlas, dan mocht je bij je vrienden zitten in de kerk, bier drinken, trekker rijden en roken. De snor vormde de toegangspoort tot de voordelen van het volwassen leven. Overigens laat ik de snor die mijn oma droeg, buiten beschouwing in deze analyse.
Eigenlijk was het met de snor in Hei-en Boeicop een beetje als in het leger, waar in vroeger tijden de stelregel gold: hoe hoger de rang, hoe voller de snor. Uiteindelijk was het voor een heel select gezelschap zelfs toegestaan om een baard te dragen. Tot 1916 werden Britse soldaten zelfs verplicht een snor te dragen.
Eigenlijk best wel een mooie regel voor het peloton – waar de snor (en de baard) overigens aan een kleine (cult)opleving bezig is – hoe groter je erelijst, hoe dikker de snor die gedragen wordt. Misschien is het een leuk idee om de geletruidrager in de Tour de France het alleenrecht te bieden op een snor, wanneer eenmaal het geel om de schouders hangt.
In gedachten zie ik Vincenzo Nibali stralen in zijn gele trui onder de Arc de Triomphe. Hij draagt een gitwarte, volle snor.
Het staat hem goed.
Het is Koers doet dit jaar mee aan Movember. Steun ons in de strijd tegen prostaat- en teelbalkanker en help mee om het gezicht van de gezondheid van de man te veranderen. Sponsor het HetIsKoers-team hier. Of nog beter: schrijf je in en sluit je aan bij ons team. Vrijdag 31 oktober rijden wij mee in de Shave Down Ride: een kort ritje rond Amsterdam dat eindigt bij Bar Pistache, waar we ons allemaal laten scheren, ons inschrijven en toasten op het begin van Movember. Shave Your Legs, Grow Your Mo! Zie ook https://www.facebook.com/events/386424464857211
.jpg)
- Een spannend avontuur op de flanken van de Keutenberg - 13/04/2023
- De Zonnestraal: Jean-Pierre Monseré en de herinnering - 15/03/2023
- Koers of voetbal? - 23/06/2021