De Tourstart in Kopenhagen: over wind, vliegen en een lange weg

De Grote Beltbrug in Denemarken verbindt de eilanden Funen en Sjaelland (Zeeland) met elkaar. Het is een van de drukste verkeersaders. Het is niet alleen belangrijk voor het verkeer, maar het is ook een icoon voor Denemarken. In etappe twee van de Tour de France van 2022 was deze Grote Beltbrug een belangrijke speler en scherprechter. Niet zonder reden.

Jaren daarvoor is een committee van Denen begonnen met de lobby voor de Tourstart. Klassiek gesproken gaat die lobby via tourdirecteur Christian Prudhomme. ‘Toen we het voor het eerst voorstelden, was het antwoord gelijk ‘nee”. Aan het woord is Alex Pedersen, die tot vlak voor de Tourstart betrokken was bij het binnenhalen en uitvoeren van dit bid. ‘We lagen te ver weg, dus het antwoord was ‘nee”.

De Denen zijn echter niet voor één gat te vangen en gaan op onderzoek uit. Wat betekent ’te ver’? En wat kunnen we inzetten om dat ‘ver’ toch dichtbij te laten lijken? Na vele jaren praten (en in het geval van Prudhomme een flesje Franse wijn hier en daar) wordt er een kader duidelijk. Te ver blijkt: 45 minuten vliegen naar een Franse luchthaven. De Denen kijken naar de luchthaven van Billund (bij Legoland) en leggen een lineaal over de kaart. 45 minuten tot de dichtsbijzijnde luchthaven in Frankrijk is niet te doen.

Maar wederom laten de Denen zich niet uit het veld slaan. Want 45 minuten tot een luchthaven in Frankrijk: moet die Luchthaven ook in Frankrijk zijn, of mag die ook dan ‘op rij afstand’ van Frankrijk zijn? Want de vlucht van Billund naar Luik is 50 minuten en vanaf daar ben je ‘zo’ in Frankrijk. Eventueel kunnen ze ook van Hamburg naar Luik. Prima te doen toch?

Vanaf dat moment is het spel op de wagen. Prudhomme begrijpt dat hij de Denen niet zo maar kan afschepen en hij hangt zijn oor te luisteren. Een start in Kopenhagen. De Grote Beltbrug, Rondom Vejle in het land der Vikingen en dan vanaf Etappe 3 met het vliegtuig naar Luik en dan Etappe 4 in Frankrijk. Want dat is hoe het moet zijn voor de Fransen: maximaal 3 etappes in den vreemde. Dat was in 2024 ook zo, dat was in 2010 in Nederland zo (en in 2015) en ook in Yorkshire (2014).

Anyway. Het punt is duidelijk. Maar volgens Pedersen is toen de eerste horde dus geslecht. ‘Prudhomme begon interesse te krijgen in de Tourstart, want hij wilde graag sensatie. Zijn focus lag vrijwel direct op de Grote Beltbrug’.

De Denen weten dat ze echt beet hebben als Prudhomme de winddata voor de eerste week van juli van de voorgaande tien jaren gaat opvragen. De winddata van de Grote Beltbrug dus. Wat blijkt: grote kans op zijwind. Grote kans dus op: WAAIERS! Prudhomme is aan. Als de Tour in Denemarken start, dan is alles prima, maar die Grote Beltbrug die moet erin. Zijn vurige wens: finish OP de brug.

Maar ja. dat laatste blijkt iets te veel van het goede. Want om de finish op de brug te doen, moet de brug meer dan 24 uur dicht. En dat kan niet. Want dan kunnen mensen niet van Funen naar Sjaelland. De Deense droom lijkt weer even in de ijskast te belanden. Want probleem twee, wat wel vaker naar voren komt: de oplossing is om de etappe in Nyborg te laten finishen, maar ja: Funen heeft NIET betaald. Problemen dus.

Maar goed. Die problemen worden opgelost. De start in Kopenhagen komt er. De finish van de tweede etappe, die ligt in Nyborg. Op de hamburgerstraat. Nee, niet vernoemd naar Bo Hamburger, maar naar de vele fastfood restaurants die hier gevestigd zijn. Vroeger vertrokken hier de boten naar de overkant en de opvarenden moesten nog snel wat eten.

Etappe 3 gaat vanaf de stichtingsplek van Denemarken (bij het tablet met de eerste vermelding van het koninkrijk Denemarken) naar Sønderborg. De Denen komen massaal naar de tourstart en het is een onverdeeld succes.

Zo zie je maar: een beetje creatief boekhouden, slim nadenken en de juiste snaar raken kan je een heel eind verder brengen!