foto: Ronald Sluiter

foto: Ronald Sluiter

In een land zo plat als een dubbeltje ontstond ooit het idee om een berg te bouwen.
Een berg gemaakt van puin en vuil, op een stille plek ver weg van de grote steden.
Die berg kwam er.
Sinds 1931 kieperde een onophoudelijke rij treinwagons ladingen met Haags huisvuil op een heideveld bij Wijster dat als composthoop voor de schrale grond van Drenthe diende. Heel veel later werd over de berg een asfaltweg gelegd. Dat bleek een soort korte muur van Huy met in dikke, witte letters VAM VAM VAM VAM over het strak gelegde asfalt.
De weg werd afgesloten voor publiek en mocht slechts één dag per jaar open tijdens de ronde van Drenthe.
Zonde, dacht ik die keer dat ik met mijn bergverzet onderaan bij de gesloten toegangspoort arriveerde. Zonde, dachten ze ook bij de provincie Drenthe. Daar zouden we toch meer mee kunnen doen.

De VAM-berg moest voortaan een paradijs voor wielrenners worden, zo besloot de provincie. Een berg – vooruit, bergje – vol paden en weggetjes waarop sportieve fietsers ook in Noord-Nederland eens naar hun binnenblad kunnen schakelen. Als kers op de taart mocht aannemersbedrijf Hoornstra uit Nieuw-Buinen bovenop een weggetje vol zwerfkeien leggen.
We zijn per slot van rekening in Drenthe, dus die strook komt er. De werkzaamheden zijn inmiddels in volle gang.
Als het werk straks klaar is, zal de VAM-berg eruitzien alsof de Kwartaire ijstijd ons een tot voor kort onontdekte stuwwal vol Zweeds zwerfgraniet heeft gebracht. Mijn fantasie is al voor minder op hol geslagen.
Je zou dan ook verwachten dat de aanleg van een kunstmatige keienweg op een kunstmatige heuvel een wereldwijde primeur is.
Dat is het niet.
In Zuid-Limburg (!) verscheen vorig jaar al een heuveltje op het Tom Dumoulin Bike Park en op een van de flanken ligt, jawel, een kasseiweg*. Vierhonderd meter keien die met opzet niet al te netjes zijn geplaveid.
Het weggetje loopt trouwens venijnig omhoog. Als je de jeugd klaar wil stomen voor de Vlaamse voorjaarskoersen kun je het maar beter serieus aanpakken, zo zullen ze in Limburg hebben gedacht.

Eind oktober is ook de keienstrook op de VAM-berg klaar en mag er gefietst worden op een soort driedimensionaal Zwift-eiland van 50 meter boven NAP. Ik kijk er nu al naar uit.

Nog een paar weken, en Nederland is af.

*Dit voorjaar verscheen het boek over kasseien en kiezelstenen in Nederland met daarin mooie en onbekende kasseiwegen van Nederland

Martijn Sargentini