Site pictogram HET IS KOERS!

Een Friese vlag in Sainte-Ursanne

Martijn Sargentini

“Wy stienen krekt foar de bocht dêr ’t Pieter fuortsprong út it groepke. Wy hienen foar dy tiid al mei him ôfpraat dat wy him in blikje kola oanrikke soenen.
Gelokkich seach hy wol ús Fryske flagge en hy ried ek op ús ta, mar grypte mis.
Pieter miste sa syn blikje kola, mar hy wûn wol.”

– Broer Eddy Weening in het Friesch Dagblad, 2005

‘Wachten op Pieter Weening’, was de titel van het veelbesproken artikel dat Bert Wagendorp in 2003 schreef over de jonge belofte en zijn mogelijkheden in de Tour. Twee jaar na ‘t artikel boekte Weening zijn sprintzege tegen Andreas Klöden in de dorpsstraat van Gérardmer. Vijfentwintig kilometer eerder groette hij nog snel zijn broer Eddy in Munster aan de voet van de col de la Schlucht, en ging toen op het buitenblad omhoog. Het was de etappe waarin de hele US-Posttrein uit het spoor liep en Vinokourov, Klöden en Ullrich om beurten Armstrong aanvielen.
Die achterhoedegevechten maakten de ritzege extra mooi.

Sindsdien reed er nooit meer een Nederlander als eerste over de finish van een Touretappe.
2005, het lijkt niet alleen lang geleden. Het ís lang geleden. Veel te lang geleden.
Behalve de laatste Touretappe won hij ook de laatste Nederlandse ritzege in de Giro d’Italia. Dat telt. In etappekoersen in Polen en Oostenrijk won hij ook. Zeges met de schitterende glans van een ongebruikt binnenblad.

Zijn jachtterrein is het middengebergte. Bergen tussen de 500 en 1500 meter, geen buitencategorie. En hij wordt niet beter naarmate een ronde langer duurt. Laten we daar eerlijk in zijn. De eerste anderhalve week, daar moet het gebeuren.

Komt dat even goed uit.

Pieter Weening is namelijk goed. Erg goed. Wie de Dauphiné keek zag hem met de besten omhoog gaan in zijn Greenedgegroene outfit. En reed hij daar nu een lichter verzet?

We wachten opnieuw op Weening, op acht juli in Porrentruy.
Etappe acht, op de zondag van de eerste Tourweek. Een prachtige rit voor een mooie groep aanvallers, dwars door de Jura, het meest gemiddelde middengebergte dat er is. De laatste klim is de col de la Croix, daarna is het één lange afdaling tot de finish in Porrentruy.

Doe hetzelfde als destijds in Munster, Pieter. Precies hetzelfde. Ga onderaan de slotklim en demarreer bij het plaatsnaambordje. Neem desnoods Andy Klöden weer mee.

Sainte-Ursanne heet het dorpje. Dan weet je broer vast waar hij moet gaan staan met een blikje cola en de Friese vlag.

Alle route info, 3D Tour en zelfs games omtrent deze etappe vind u op CyclingtheAlps.com

Laatste berichten van Martijn Sargentini (alles zien)
Mobiele versie afsluiten