Op 6 februari 1985 wordt Jos Lammertink gesnapt. Namens de Panasonic-ploeg is hij op dat moment actief in de Grote Prijs l’U.C.B., een eendaagse wedstrijd voorafgaand aan de Ster van Bessèges. Al in de eerste van enkele te rijden rondes van dertig kilometer wordt Lammertink gelost waarna hij wacht tot het peloton weer voorbijkomt , aansluit en de wedstrijd ‘gewoon’ uitrijdt. Maar commissarissen van de Franse wielerfederatie hebben de stiekeme actie opgemerkt. Lammertink wordt uit de uitslag gehaald en krijgt een boete van 1250 Franse franc, zo’n 500 gulden.
Lammertink lost het peloton in Zuid-Frankrijk niet uit weelde. Hij is goed voorbereid op het seizoen maar het loopt voor geen meter. Nog minder dan de jaren ervoor toen het met de vroegere topamateur ook al niet opperbest ging. Oké, hij wint twee Vueltaritten maar de Vuelta stond toen veel minder hoog aangeschreven dan nu het geval is. Bovenal voelt hij dat hij na zijn overstap naar de profs eerder minder dan beter is gaan rijden.
Er is iets aan de hand en dat wordt pas in de loop van 1985 bij doktersbezoek nummer zoveel verklaard: Lammertinks schildklier werkt nog maar voor 5 procent. Oorzaak is een verwaarloosde virusinfectie, de ziekte van Pfeiffer van 1980.
Na de drie jaar Panasonic volgen nog vier jaar TVM, maar zonder al te veel succes. In 1990 houdt Lammertink het voor gezien. Met de lichamelijke misère is het daarna, helaas, niet gedaan. Lammertink wordt getroffen door jicht, reuma en door de ongeneeslijke ziekte IBM, die de spierkracht in armen en benen geleidelijk doet afnemen. Geen mooi vooruitzicht.
Bronnen: kb.nl, Wieler Revue, Twentevisie, Wieiswieinoverijssel.nl
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020