Foto Archief Gert Jakobs
Een ’truc special’: Gert Jakobs over Etappe 15 in de Tour 1988
Iets meer dan 10 jaar geleden leerde Nederland Gert Jakobs opnieuw kennen. Aan tafel bij het programma Tour du Jour legt hij in niet mis te verstane woorden uit hoe dingen gingen en gaan in het profpeloton. Nederland vermaakt zich kostelijk. De jaren daarna ontwikkelt Gert zich tot een echte spreker. Met zijn karakteristiek derrrannn is hij vaak te zien en te horen bij wielerevents en op TV. Gert heeft een schat aan ervaring en wie hem volgt op sociale media, zal menig mooi verhaal tegenkomen. Afgelopen week deelde hij zijn ’truc special over Etappe 15 in de Tour de France van 1988. Een Tour waarin zijn team o.a. met Jean-Paul Van Poppel met 6 overwinningen op zak en een voltallige ploeg op de Champs-Élysées aankwam.
In de Tour de France van 1988, wonnen wij zes etappes, een unieke prestatie.
Wij waren gemaakt voor de sprint etappes.
Ja, de coureurs van Raas: stoere kerels, met poten van graniet.
Hun motto: op kop rammen, stoempen en hard doorduwen.
Coureurs van staal, met een IJzeren Hein mentaliteit.
Daar waar het bergop ging, werd het een heel ander verhaal.
Met dikke poten, zwaar verzuurde kuiten en een totaal uitgemergeld lijf, vochten wij ons naar boven, strijdend tegen die duivelse tijdslimiet.
Zo ook, in die helse 15de etappe!!!
Etappe 15: Saint-Girons – Luz Ardiden, 187,5 kilometer 6 beklimmingen, 7753 hoogtemeters
Deze etappe leek meer op een reis naar de diepste krochten van de hel, 187,5 kilometer van intense ellende, en pijn. Saint Girons – Luz Ardiden. Ja watte deze bergetappe, omvatte 7.753 Hoogtemeters.
- Col du portet de Aspet, 1070 meter
- Col de Mente Mourtis, 1420 meter
- Col de Peyresourde, 1570 meter
- Col d’ Aspin, 1490 meter
- Col du Tourmalet, 2114 meter
- Monte Luz Ardiden, 1875 meter
Tijdslimiet ⬇️⬇️⬇️ JA op tijd 😉
Dit wel met de grote truc speciaal, jawel spécial gros truc.
Het spel met de jury:
In de Tour de France, heb je speciale motards, met een jury commissaris, van de UCI er achterop.
Ja, ze zitten achterste voren op de motor, deze groep Louis de Funes artiesten. En ze moeten alles noteren wat niet mag, en nemen hun job super serieus.
Het zal jullie niet verbazen, dat ik met die juryleden niets had. De motorrijders, mijn helden, vergeet ik never nooit niet meer:
- Gérard Dubois.
- Jacques Accélerér.
- Etienne Sortir.
- En mijn favoriet Pierre Moustache Soixante Neuf.
Gered door een stereo en een discplayer
Onze Co-sponsor Yoko, specialist in stereoapparatuur, draagbare discplayers, mini stereo media players met ingebouwde tv, flitsende caps met ingebouwde radio, had alles in een grote truck meegenomen naar de Tour, om deze hypermoderne merchandise te promoten in deze Tour de France!!! (Zie coverfoto) Ik dacht al die spullen, dat wordt mijn grote truc speciaal, ja ja spécial gros truc.
Motard, Pierre Moustache soixante neuf, de leider van de bende van ellende, die had ik de gehele camion vol met Yoko spullen beloofd, als hij met zijn mannen gas zou geven, wanneer ik, en wij het moeilijk kregen bergop.
De volgende dag, op al die monstercols, wanneer de UCI juryleden achterste voren op de motor klaar zaten, om te schrijven, en met een fluit in hun mond mijn grande truc wilden bestraffen, knikte ik met mijn hoofd een beetje schuin omhoog naar, Pierre Moustache.
Pierre scheurde dan vol gas weg, ‘accéllérer Trés fort’!
De jury, schreeuwend, vloekend, tierend, op hun fluit blazend achterop, het hielp niets, ze verdwenen langzaam uit het zicht.
Zo kregen wij ongestoord de kans, dat massa’s aan publiek ons een duw in de rug konden geven.
Ja, ik had het goed geleerd, uit volle borst:
Pousser Pousser.
Spingere! Dai Dai Forza! Jakosss.
¡Empujar, muy muy Fuerte!
Drücken bitte, hop hop hop Schneller laufen ja.
Het werkte formidabel goed, en ik finishte als 129e, op 33 minuten en 5 seconden van de winnaar.
Met dank aan de motards en aan de discplayers en stereo’s.