Maar goed, ondertussen heeft iedereen kunnen lezen wat de gevolgen zijn van de beslissing die Armstrong heeft genomen door de strijd op te geven en de boel dan maar te laten zoals die is. Enough is enough, zoals Armstrong het schreef in zijn brief aan de USADA. Slimme zet van Armstrong: door de handdoek in de ring te gooien kunnen zijn verdedigers in een volledige staat van ontkenning blijven leven.
Tja, de brief van Armstrong. In zijn geheel niets anders dan een brutaal en cynisch werkstukje met straffe taal om een wankele positie te maskeren. Nergens staat nog de bewering dat hij zuiver reed, alleen de opmerking dat hij played by the rules èn dat hij honderden keren is gecontroleerd en nooit positief is bevonden. Ook ronduit schokkend is de bewering dat de USADA iedereen bedreigde die hen niet willig waren. Stel dat het waar is, dan lijkt dat toch verdacht veel op zijn jarenlange hetze tegen sommige renners, journalisten die op een zwarte lijst werden gezet, zijn intimiderende manier van handelen en het bedreigen van iedereen die hem in de weg stond. Niet direct het gedrag van een man die onschuldig is en niets heeft te verbergen.
Los van al dat juridische gekrakeel, valse waarheden, getuigenissen, afgekochte positieve controles en verdachtmakingen stel ik mezelf al jaren een vraag bij Armstrong, Vraag waarop ik tot heden nog nooit een antwoord heb gekregen. Daarom wil ik deze hier met plezier herhalen. Je weet immers nooit.
Waarom was Armstrong tijdens zijn actieve loopbaan zo fel tegen renners die probeerden het spel eerlijk te spelen? Waarom vond hij een renner als Christophe Bassons verachtelijk?
Kijk, daar zou ik nu eens een antwoord op willen hebben.
Nu ik toch bezig ben: wellicht kunnen al die mensen die nog in de onschuld van Lance geloven zich ook die vraag eens stellen.
En proberen een antwoord te formuleren dat voor hen bevredigend is.
- Land van wielrenners: voorjaar - 20/02/2017
- Nieuwe muziek voor #TDF programma’s: deel 2 - 19/07/2016
- Nieuwe muziek voor #TDF programma’s: deel 1 - 08/07/2016