Eugert Zhupa? Wat of wie zegt u ? Jawel: het is een coureur, Team Southeast, ploeg van Petacchi, weet u wel, een ploeg vooral gedijend langs de Italiaanse Rivièra, les coureurs du soleil.
Maar beste lezer, ik heb touch met Eugert Zhupa, vermoedelijk de enige professionele Albanese wielrenner in het peloton.
Het verhaal gaat als volgt: Kuurne-Brussel-Kuurne 2015: een achterafstraatje na de Côte de Trieu: een berg waar wielrennersdromen feit worden of uit elkaar spatten; het achterafstraatje kan zorgen voor enige maatschappelijke rennerscorrectie: aansluiten bij de kop of breken en de volgwagen in.
Een zevental renners op kop: zes met naam, Southeast-renner onbekend; social media maken zich druk: hoe kan dit , geef ons een naam, wij kunnen niet leven met deze desinformatie!
150 kilometer verder: lokale rondes in Kuurne: zoals steeds volharden we en blijven copain Nico en ikzelf applaudisseren voor elke renner, groene vlag gepasseerd of niet. Plots komt er een grijze Southeastmassa aangestoomd, ik verhef de handen en schreeuw toe “Come on, just 4 kilometer”, in het betere West-Vlaams-Engels.
De toehoorder kijkt op, lacht en gooit me een pulle (aka drinkbus) toe. Meer moet deze jongen niet: vliegensvlug wordt het object uit het gras gelicht , wordt het rugnummer genoteerd en yep: Eugert Zhupa is de naam.
’s Avonds begint het studiewerk: Wikipedia, Google en voor de persoonlijke connectie: effe Facebooken. Dit levert het volgende resultaat op: 1600 vrienden en een fanclub met 300 zielen, vooral Albanezen en Italianen. Snel een foto nemen van de bidon, bedanktekstje erbij , vriendschapsverzoek verzenden en kijk: vijf minuten later geaccepteerd en respons terug: “Met veel plezier gedaan”, maar dan in het italiaans.
Meteen beloof ik om hem een bidon terug te schenken, maar dan met vloeiende inhoud.
We spreken af: Dwars door Vlaanderen in thuisstad Roeselare. Worden aangesleurd: drie bidons van het Wielermuseum (promotie), Rodenbach- en Kwaremontbier (tegen de dorst) en tekening van de twee dochters (smelt smelt). Eugert lijkt dit tof te vinden en post ’s avonds: “Solo in Belgio capisci la passione che la gente ha per il ciclismo, oggi uno spettatore mi ha fatto un regalo inaspettato grazie mille”.
We gaan verder: tijdens een avondje uit wordt via social media een Vlaming bereid gevonden een tekst te vertalen in het Albanees en, jawel u leest het goed: deze morgen live in Deinze: Stijn in het Albanees aan het werk . Heb ik de volledige tekst voorgelezen? Nope, het regende en de wind woei het blad uit mijn hand, kortom: ik draai het blad in zijn pollen. Bye bye Eugert, tot nooit meer, maar kijk: wie rijdt deze heroïsche editie vlotjes uit ? Wie krijgt aandacht van stadionspeaker bij uitstek Michel Wuyts ? Wederom yep: plaats 23, a new Flandrien star is born !
En om af te ronden: u dient te weten dat ik een zwak heb voor David Boucher: uren geschreeuwd langs de weg, supportersclub opgericht met copain Nico, supportersavond georganiseerd en busjes ingelegd voor Paris-Roubaix. Kan dit: twee helden combineren? Als wiedergutmachung staat mijn volgende bijdrage integraal in het teken van lifetime hero David.
- Een sixpack aan renners voor 2018 - 16/08/2017
- Gent-Wevelgem, een Beaufort -epos - 31/12/2015
- Je m’appelle Maillot Combiné - 27/06/2015
Geef een reactie