Zaterdagmiddag rond de klok van drie; mijn dochter vroeg of ik met haar een rondje wilde skeeleren.
Nu even niet, lieve schat, de Ronde van Lexmond komt eraan, begrijp je; papa wil echt even trainen.
Net vertrokken werd ik voorbij gereden door een scooter. Daarachter fietste een gast in een blauw pak dat je normaal gesproken alleen op televisie ziet.
Met een gangetje van 50 aan het uur verdween het duo in de kronkels van de dijk. Ik dacht aan mijn dochter, eenzaam op ons rondje en voelde mij een sukkel.
Vier dagen later strandde mijn bijna aandoenlijke ambitie alweer op de regen die op het beeldscherm van de gebalde vuisten van een sensationele sprintbelofte spatte.
.jpg)
Joost-Jan Kool (1977) uit Lexmond houdt van de koers. Zowel actief als passief. Passief, languit op de bank of springend voor diezelfde bank (afhankelijk van koersverloop) en actief door het rijden van criteriums. Dat laatste valt niet mee door gebrek aan voldoende tijd en vooral talent. Desondanks toch verzot op de foute muziek, de geur van massageolie en de sterke verhalen die de koers maken wat het is. Schrijven over wielrennen is overigens een prima alternatief. Grote droom is het winnen van ‘zijn’ Ronde van Lexmond. Is realistisch genoeg om te beseffen dat dromen vaak bedrog zijn.
Laatste berichten van Joost-Jan Kool (alles zien)
- Een spannend avontuur op de flanken van de Keutenberg - 13/04/2023
- De Zonnestraal: Jean-Pierre Monseré en de herinnering - 15/03/2023
- Koers of voetbal? - 23/06/2021