Site pictogram HET IS KOERS!

Fietsfeminisme

Hilde Kugel

Na de zoveelste overwinning van Marianne Vos in het vrouwenpeloton werd er hier en daar de vraag gesteld of het niet een goed idee zou zijn als Marianne eens bij de mannen mee zou doen. Want, zoals Thijs Zonneveld het laatst in zijn column in Nusport met de titel ‘Marianne bij de mannen’ beschreef: ‘In Marianne gaat een beest van een kerel schuil. Ik heb medelijden met al die vrouwen die ze wedstrijd na wedstrijd afslacht als konijntjes met Kerstmis.’ ‘Marianne bij de mannen.’ Klinkt als de titel van een goeie televisieserie. ‘Marianne bij de mannen, aflevering twee. Vandaag: wie houdt Marianne van de winst in Parijs-Roubaix af?’. Ik persoonlijk ben voor. Marianne die een heel zwik mannen naar huis rijdt, fantastisch. Het zou een stunt van jewelste zijn, Aletta Jacobs en Wilhelmina Drucker zouden zich van vreugde omdraaien in hun graf.  En ik doe in dat geval boven de grond met ze mee.

Heel realistisch is die gedachte echter niet. Want er is nou eenmaal een verschil tussen mannen en vrouwen op dit gebied. Mannen gaan harder, sneller, hoger en verder en zijn nou eenmaal fysiek sterker. Dit neemt echter niet weg dat Marianne absoluut geen slecht figuur zou slaan tussen al die mannen. Ze schijnt zelfs, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, wattages weg te trappen die normaal zijn voor mannelijke renners. En een beetje female touch kan in dat mannenbolwerk tenslotte nooit kwaad.

Toch zou dat mijns inziens niet werken. Er is namelijk nog een ander probleem, dat veel groter is dan het fysieke verschil tussen de mannen en de vrouwen. En dat probleem ligt niet bij Marianne, maar bij de mannen. Want die zijn hier eigenlijk degenen die iets niet aan zouden kunnen. Zij zouden het namelijk echt niet verdragen als er opeens een vrouw om de hoek komt fietsen die ook nog eens potten zou kunnen breken in hun peloton.

Mannen vinden het namelijk helemaal niet fijn, als vrouwen opeens goed worden in een sport die eigenlijk altijd ‘van hen’ was. Daar krijgen ze het maar benauwd van. Kijk maar naar vrouwenvoetbal. Dat wordt door de meeste heren maar een beetje weggelachen. Kan nooit wat zijn. Nou, dat is het dus wel, die vrouwen doen tenslotte precies hetzelfde als zij, maar dat willen ze liever niet zien. Hetzelfde geldt voor vrouwenwielrennen. Tijdens de afgelopen Tour de France werden de heren even aan de tand gevoeld over hun kennis van het vrouwenwielrennen. Bedroevend! Wie Marianne was wisten ze nog wel, maar verder… Volgens mij willen ze het gewoon liever niet weten, en daarom doen ze vrouwenwielrennen af als ‘saai’, en ‘geen echte koers’. Ja, zo kan ik het ook.

Maar jongens, Marianne Vos is zo verschrikkelijk goed. Ik durf wel te stellen dat ze meer gewonnen dan drie gemiddelde Nederlandse mannelijke renners bij elkaar. Dat is schrikken! Goed, dan nemen we haar titels op de baan en in het veld mee in de redenatie, maar dan nog. Ze is een soort Philippe Gilbert in optima forma, maar dan vrouwelijk, allround en Nederlands. Wat was dat ook alweer, met Nederlandse renners die nooit een koers wonnen?

Topsport is controle, is niets aan het toeval overlaten. Dat geldt ook voor wielrenners, dus zouden de heren renners toch echt rekening moeten gaan houden met het hypothetische geval dat Marianne Vos gewoon een keertje de beste is. Want dat kan toch? Dat er gewoon een keer een koers komt waarin Bauke en Robert het even niet voor elkaar kunnen krijgen? En dat Marianne dan de wedstrijd van haar leven rijdt? Ha, dan is ze de beste Raboren(n)(st)er! (Sorry heren, ik blijf het een vreselijk leuk idee vinden.) Ik durf te wedden dat er dan een aantal renners niet thuis geeft als er geknecht moet worden. En ik vrees ook dat er niemand eten gaat oppikken voor Marianne, laat staan dat ze zich voor haar zouden opofferen mocht het zover komen dat ze als kopvrouw naar voren wordt geschoven.

Laatste berichten van Hilde Kugel (alles zien)
Mobiele versie afsluiten