Getest: Titici FLEXY Road Disc - Knappe Italiaan

Nieuwe zomer, nieuwe test. Oftewel een feestje op de fiets. De maand augustus kreeg ik een fraaie Italiaanse racefiets onder mijn kont geschoven. Bij een Italiaan denk je snel aan de groene Bianchi van Groenewegen of bijvoorbeeld de Pinarello van Poels. Ik kreeg een Titici mee. Dit Italiaanse merk heeft een rijke historie. Het bedrijf is gestart in 1961, maar de naam Titici wordt pas vanaf 1995 gevoerd. Zoals het een goed Italiaans merk betaamt produceren ze knappe fietsen. Handgemaakt zelfs. Of hij knap is én goed rijdt heb ik uitgezocht. Het gitzwarte monster ging mee naar de Italiaanse Alpen. Vlakbij de vestigingsplaats van het bedrijf. Vervolgens reed ik in de buurt van Malaga (Spanje) wat vakantierondjes met dito beklimmingen.

In 2017 kwam het Italiaanse bedrijf met opmerkelijk nieuws. Er werd een speciaal frame op de markt gebracht met een uniek kenmerk. Nadat ik de fiets bij Koers.CC heb opgehaald, plaats ik een foto op Instagram en de reacties op het frame gaan direct over het bijzondere kenmerk: de bovenbuis. De bovenbuis van het frame is zeer plat. Zelfs zo plat dat ik mijn best moet doen om hem goed op de foto te krijgen. Titici noemt dit concept FLEXY. In de FLEXY bovenbuis is P.A.T. toegepast. Dit staat voor Plate Absorber Technology. In Jip-en-Janneketaal komt het er op neer dat de platte bovenbuis trillingen reduceert en dus zorgt voor meer comfort zonder in te boeten aan stijfheid. Ondertussen heeft Titici deze technologie toegepast in al hun frames. Of het nou MTB, gravel of race is. De bovenbuis lijkt identiek. Het platte kenmerk is optisch hetzelfde, maar toch is de opbouw van de buis van bijvoorbeeld een MTB anders dan de gravel. Er zit zelfs verschil tussen de schijfremversie en de velgremracer. De Titici waar ik mee ga rijden combineert een endurance-frame met een knetterharde racefiets.

De Italianen doen nog iets goed in mijn ogen. Het frame kan geheel custom gebouwd worden. Heb je een bikefitting gedaan, dan wordt een frame geheel op maat geproduceerd. Italiaans maatwerk alsof je een pak koopt. De geometrie wordt tijdens de productie bepaald en kan naar eigen wens worden aangepast. Als er elektronisch geschakeld gaat worden zoals met bijvoorbeeld Di2, dan heeft het frame geen kabelingangen nodig en deze worden bewust achterwege gelaten. Slim! Als je jouw fiets op maat hebt geconfigureerd, dan kun je ook nog eens alle kleuren zelf bepalen. Je hebt de keus uit heel veel kleuren, maar op verzoek kun je ook zonder meerprijs eigen kleuren aanleveren. Niets is te gek, alles is naar jouw smaak te bepalen. Als je last hebt van keuzestress zou ik de Titici-website vermijden. Je nieuwe bike is namelijk online in een 3D-configurator samen te stellen. Mocht je je afvragen hoe ik aan de maat van mijn testfiets kom, dan is dit simpel uit te leggen. Er is ook een standaard maatvoering aanwezig. Van S tot en met XL. Een custom frame doet dezelfde aanslag op je portemonnee als een standaard maat L. Voor mij stond een maatje M klaar. Op naar Italië. De Stelvio, Gavia, Mortirolo en de Umbrailpas moesten er aan geloven. En ik ook!

Omhoog met die Italiaan

Voordat ik naar monsters als de Stelvio en de Mortirolo afreis plan ik een kort rondje. Vlak nadat ik de fiets gehaald heb rijd ik thuis een kilometer of 40. Dat bevalt prima, al moet ik altijd even wennen aan een andere fiets. Halverwege de rit lijkt de fiets op maatje XS. Mijn zadelpen zit niet goed vast, waardoor ik heel langzaam naar beneden zak. Het eerste stuk waar ik nog op juiste hoogte zit laat de fiets een prima indruk achter. Het verdere proberen, voelen en onderzoeken gaat door in Italië.

Ik breng de Tititci terug naar zijn roots. Vlakbij de fabriek in Italië rijd ik voor het eerst omhoog. Na een tip van een trouwe Het is Koers-er rijd ik de Torri di Fraele op. Een beetje wennen aan de percentages, een voorzichtige test voor de beentjes en hier neem ik ook de tijd om de fiets te beoordelen. De fiets stuurt makkelijk op het vlakke deel richting de klim. De bochten snijd ik scherp aan en de fiets volgt keurig mijn aanwijzingen op. Tijdens de klim, die als goede inkomer beschouwd mag worden, wissel ik staan af met zitten. De fiets wil vooruit en het carbon is goed stijf om dit te bewerkstelligen. Hij is ook niet al te zwaar ondanks de schijfremmen. Dat is zeker bergop een voordeel. Op de top geniet ik van het uitzicht en maak ik wat foto’s. Daarna daal ik af. Het mooie van deze afdaling is de rust op de weg. Er is nagenoeg geen verkeer. Daar komt bij dat de afdaling overzichtelijk is en de percentages nog niet dodelijk. Als een vis in het water daal ik af. Bochtjes doorkijken, inschatten en induiken. Heerlijk. Het is geen regelrechte smijtfiets maar hij gaat pijlsnel naar beneden en de bochten kan ik vlijmscherp insturen. Met een stel schijfremmen aan de wielen daal ik zelfverzekerd af. Met 160 millimeter voor en 140 achter is de remkracht goed. Niet te vergelijken met de traditionele rem. Let wel op in afdalingen, knijp niet vol je remmen in want je vliegt zo over je fiets met gevolgen die ik hier liever niet bespreek. Schuif voorzichtig achterop je zadel en probeer de remmen uit. Gratis tip!

De volgende twee dagen rijd ik met de comfortabele Titici alle toppen in de buurt van Bormio op. Ik heb een klein foutje gemaakt. Kan de testfiets verder niets aan doen, maar mijn voorbereiding des te meer. De cassette op de fiets heeft achter een 25 als grootste krans. Voor een topper uit het profpeloton geen enkel probleem. Voor een hobbyfietser als ikzelf is het een uitdaging op z’n zachtst gezegd. Kijk ik naar een klim als de Gavia, dan is het zwoegen en worstelen. Praten we over de Mortirolo, dan kunnen we dat duiden als pure marteling. Au. Het moet gezegd dat het absoluut niet aan de fiets ligt. De eerder genoemde schijfremmen en het Dura Ace Di2 schakelen verzachten de pijnlijke marteling wel iets. Het schakelen gaat zoals je van Di2 mag verwachten heel soepel. Je hoort de derailleur af en toe corrigeren om de ketting nog soepeler te laten lopen. Dit is een genot om mee te rijden. Geen kabels en veel meer instelmogelijkheden zijn zeker voordelen. Tijdens de testmaand heb ik de batterij eenmaal opgeladen en dat was ruim voldoende. Het koppelen van de Di2 aan mijn navigatie is me niet gelukt. Maar ik heb ook niet alle tijd genomen om echt onderzoek te doen. Wat me verder opviel is de snelheid van het schakelen. Er zit geen vertraging in. Op zich heel logisch, maar omdat het hier een signaal en geen kabel betreft had ik hier verschil in verwacht. Vloeiend en zeer direct zwiep je de ketting op en neer.

De fiets is uitgerust met Alchemist 30Z wielen. 30 staat hier voor de hoogte in millimeter en komt dus neer op drie centimeter. Het zijn lage allroundwielen. Je kunt ermee klimmen en racen maar met de 28 millimeter banden zijn ze ook voor gravel prima geschikt. De banden dragen ook bij aan het comfort van de fiets. De set weegt 1380 gram. Daarmee zijn ze niet extreem licht, maar ook niet heel zwaar. Qua ontwerp hebben ze bij Alchemist volgens mij eens goed naar de Zipp 454 gekeken. De vormgeving heeft veel weg van de set van de Amerikaanse wielenbouwer. Fietsen is duur en zo ook losse onderdelen. Een setje van deze wielen kost zo’n 2000 euro. Pittig. Er is ook een variant met aluminium naaf beschikbaar voor een schappelijkere prijs: 1690 euro. Bij Koers.cc wisten ze mij te vertellen dat Titici meer zaken gaat doen met de Italiaanse wielenbouwer Alchemist. Zo houden ze de samenwerking mooi binnen de landsgrenzen. De ervaring met de wielen is tijdens het klimmen prettig. Op met moment dat ik echt kracht zet tijdens het staan, zwabberen ze niet. Ze willen omhoog. Eenmaal terug in Nederland hebben ze af en toe wel wat last van de wind. Zeker als deze sterk van de zijkant komt. Ik voel dan dat ik mijn voorwiel af en toe flink moet corrigeren. Daar heb ik in Italië en Spanje verder geen last van. De wielen zijn uitgerust met de terug-van-weggeweest banden van het merk Pirelli. Nog een Italiaans merk dat de handen ineen slaat met Titici en Alchemist. De P ZERO Velo 4s is een vierseizoenenband. Goed te gebruiken in de herfst en de winter en past dus perfect bij de allround wielen. De naad van de achterband liet los tijdens de laatste rit, waardoor de binnenband er iets uitstak. Nu weet ik niet hoeveel kilometer met deze testfiets gereden is voordat ik hem kreeg. Terug bij Koers.cc werd het rubber direct vervangen door een nieuw exemplaar.

Geitenpad in Spanje

Na de slijtageslag in Italië gooi ik de fiets het vliegtuig in. Op naar Spanje om in de buurt van Malaga wat ommetjes te maken. We verblijven op de top van een categorie 2 klim volgens Strava. Dat is bij vertrek heerlijk, vol gas naar beneden. Na een korte vlakke strook langs de kust moet ik aan de andere kant weer omhoog. Hoogtemeters gegarandeerd deze vakantie. Het toetje van elke tocht is standaard een helling waar het geitenpad zijn naam aan ontleent. Slecht asfalt in combinaties met moordende percentages. 12 tot 15 procent met losliggende steentjes, en in tegenstelling tot de rijder maalt de fiets er niet om. De brede banden vinden hun weg perfect en brengen me keer op keer veilig boven. Om deze steile percentages te overbruggen moet ik veel uit het zadel en dan merk je wel dat dit geen Chinees-carbon-knutselfiets is. Zowel de wielen als het frame weten de immense kracht op de pedalen perfect om te zetten in voorwaartse kracht. Zwoegend en zwetend kom ik boven. Plof in de stoel en neem een verkoelend drankje. De Titici knipoogt al weer naar me met de vraag wanneer we weer gaan knallen. Nu even niet vriend, het is tenslotte vakantie.

Verdict

De fiets en ik hebben innig afscheid genomen. Het is niet niks als je de black beauty weer moet inleveren. Buiten het feit dat ik dit een fraaie fiets vind ben ik er ook uitermate tevreden over. Zowel in de Italiaanse Alpen als op de Spaanse geitenpaden stond de fiets zijn mannetje. Zoek je een uniek frame dat je geheel naar eigen wens en smaak kunt customizen, dan ben je bij Titici aan het juiste adres. Eigen kleuren aanleveren? Geen probleem. Frame op maat na een bikefit? Stuur je rapport maar door. Jij vraagt en Tititci levert. Overigens ben ik een groot voorstander van een fiets op maat. Het geleverde 3T stuur op de fiets had ik zelf nooit gekozen in verband met de reach en drop.

Een los frame kost 3.990 euro. De fiets waarmee ik heb gereden heb kost 8.990 euro. Dit komt mede door de Alchemist wielen en de Dura Ace Di2-afmontage. Een complete fiets is verkrijgbaar vanaf 5.790 euro voor Ultegra met velgrem of 6.390 euro voor de Ultegra-discversie.

Een filmpje van het zwarte monster: