Gravelen vanuit Rocacorba Cycling: luxe, rust en episch gravel in de buurt van Banyoles

Wij kiezen voor nog meer rust en luxe in een oude villa, vanuit Rocacorba Cycling. De villa ligt op de berg, die begint aan de voet van de stad. Het concept is een geesteskind van toprenster Ashleigh Moolman-Pasio, dus er is aan bijna alles gedacht voor de fietser. Van goed eten tot een mecanicien, hier ontbreekt je aan niks. Je kan zelfs ontspannen in de sauna en een duik nemen in het zwembad. Wat wil je nog meer?

Als we er op uit gaan, worden we meteen getrakteerd op gravel. Want het laatste stukje oprijlaan is gravel (wat wil je nog meer dan je eigen gravel oprijlaan) en je kan zo door de onverharde paden op. Omdat we het ervan nemen hier in de Spaanse zon is ons eerste rondje ietwat kort met 42 kilometer. Maar het is er niet minder mooi om. De gravel ligt er goed bij en iedereen die wel eens op de Veluwe is geweest moet hier zeker uit de voeten kunnen. Het is nooit super steil en nergens echt technisch. Wel heeft het de nacht ervoor flink geregend, dus af en toe is er wat modder te vinden, maar ook dit droogt tijdens onze rit snel op. 

Over de glooiende heuvels kunnen we lekker tempo houden en hebben we vaak genoeg tijd voor een foto. Maar als je wat chiller rijdt kan je ook gewoon stoppen om van het uitzicht en de omgeving te genieten. Want elke paar kilometer lijkt het landschap weer te veranderen. Een heerlijke afleiding om het landschap zo aan je voorbij te zien glijden tijdens het fietsen!

We stoppen nog even in Banyoles voor een taartje en een koffie aan het meer. Precies goed genoeg voor de korte klim terug naar ons verblijf. We hebben genoten van onze eerste rustige dag. En nog genoeg tijd over om de fietsen af te spuiten en te chillen in onze burgt. 

Dag twee is een pittige dag, want ik heb het plan opgevat om na onze rit van 65 kilometer de gravelkant van Rocacorba op te gaan. Een afrader, maar daarover later meer. De hoofdroute is wel weer echt mooi! Ook vandaag is het nergens serieus klimmen, maar wel de hele dag op en af. Echt prima terrein om met je vrienden stront te maken om daarna weer gebroederlijk verder te rijden.

Het is warm dus we strijken neer bij een Spaanse truckstop. Niet heel glam for the gramm, maar wel helemaal “the spirit of gravel”. Na wat fris en wat chips vullen we onze bidons en stappen we weer op. Ook vandaag bevat de route weer alles wat je maar kan wensen. Afwisselende natuur, veel verschillende ondergronden maar vooral een gevoel van Spaanse ontspanning. Niks hoeft, soms kakt het tempo even in, om daarna weer te ontbranden als een hete jalapeno. Wat een feest op dit gravel! 

Bij terugkomst en tijdens de lunch besluit ik dat ik er geen genoeg van kan krijgen. Ik probeer mijn mede-strijders mee te krijgen Rocacorba op. Niemand wil, dus ik trek alleen ten strijde. Want dat wordt het: een dikke strijd met de berg en de gravel!

Goed begin

Het begin is prima, maar al gauw merk ik dat de gravel steeds grover wordt. En snel gaan ook de percentages omhoog, maar niet alleen omhoog, ook de afdalingen worden technischer. De paden worden slechter en beginnen steeds meer op een MTB track te lijken en ik ben steeds vaker omhoog en omlaag aan het lopen. Maar ik heb mij gecommitteerd! Ik moet en zal die berg op! Uiteindelijk wordt het wat berijdbaarder, of althans de gravel minder heftig. Want de gravel maakt plaats voor uitgesleten beton. Dat heeft wel een nadeel, deze stukken zijn veelal boven de 15% en ik zie soms zelfs percentages boven de 20% staan. Maar ik geef niet op en kom met pijn in de knieën boven. Echt episch, maar wel een afrader. Klimmen en dalen op Rocacorba doe je beter via het asfalt. 

Na de verplichte selfie bovenop daal ik af naar een warme douche. Dat is hard nodig, want het begint te miezeren… Ik laat mijn fiets voor wat het is, spoel mij af en meld mij aan de dinertafel. Daar sluiten we af met mooie sterke verhalen van het afgelopen weekend en een heerlijke maaltijd. Banyoles mag dan qua dorp het kleine broertje zijn van Girona, qua gravel en vibes mag het er zeker zijn!