De eerste keer dat ik de foto bekeek had ik eigenlijk alleen oog voor de kampioenstrui. Volgens velen de lelijkste kampioenstrui uit de geschiedenis van het wielrennen, maar laten we de mening van velen voor het gemak even negeren. Mijn oog viel namelijk niet op dat driekleurige shirtje omdat het lelijk was, maar omdat het afweek van de rest.
De tweede keer dat ik de foto bekeek viel mij opeens iets op dat helemaal niets met truitjes te maken had. Iets wat ik in eerste instantie niet had gezien. Gelukkig maar, want soms wil je liever niet dat iets opvalt. Sommige dingen wil je de normaalste zaak van de wereld vinden.
Die Surinaamse jongen met het petje op bijvoorbeeld, die iets bestelt bij de bakker en dat in prachtige en zeer beleefde volzinnen doet. De Turkse zakenvrouw die een Amsterdams ziekenhuis redt van faillissement. De Afro-Amerikaan die president wordt van Amerika.
Of de twee zwarte profwielrenners die op de foto van Team Europcar staan tussen allemaal blanke teamgenoten.
Verbaasd. Verrast. En daarna beschaamd, juist vanwege die verbazing. Ik had het zo graag normaal gevonden. Dat het in de tijd van Major Taylor nog niet vanzelfsprekend was dat ‘kleurlingen’ een profcontract konden krijgen is vanuit historisch perspectief verklaarbaar. Dat ik ruim een eeuw later verrast ben als ik een zwarte wielrenner zie, is te absurd voor woorden.
Net als de Algerijn Abdel-Kader Zaaf zijn ook de twee donkere renners van Team Europcar afkomstig uit een (voormalige) kolonie van Frankrijk: Guadeloupe. De jongste is Kevin Reza (1988). Hij won al verschillende koersen bij de beloften, waaronder de Boucles de la Loire. Yohann Gène (1981) rijdt al langer rond in het peloton: hij reed in 2005 de Vuelta uit, en in 2006 de Giro. In 2009 won hij een etappe in de Ronde van Langkawi.
Ik hoop dat deze renners in de nabije toekomst enkel nog opvallen door hun prestaties.
Of door een lelijke kampioenstrui natuurlijk.
- Terug naar Namen - 20/12/2020
- Als een reiger over de toppen - 24/10/2020
- Muziek in de benen - 23/10/2020