Aan het wielerseizoen 2011 is een einde gekomen. Langzaam vegen we de dode bladeren uit Lombardije op en storten we ons in Het Zwarte Gat. Tsja, we ontkomen er niet aan. Wat nu te doen? Juist. Terugblikken. Terugblikken op dit wielerjaar. Het was een mooi jaar. Het was een spannend jaar. Het was een jaar van nieuwe talenten. Van veel-in-beeld-maar-weinig-gewonnen. Het was het jaar van Bauke en Johnny.
Bauke Mollema en Johnny Hoogerland zijn dit jaar verworden tot wielrenners van wie je de achternaam achterwege kunt laten. Hun voornaam is voldoende, of beter gezegd, hun bijnaam. Met dank aan Jo de Roo werd Bauke Bokkema, en Johnny is omgedoopt in Sjonnie.
Johnny Hoogerland werd in juli 2011 plots een bekende Nederlander toen hij tijdens de Tour de France door een auto van de Franse televisie in het prikkeldraad gesmeten werd. Hij werd een held genoemd, omdat hij niet opgaf en met een historisch aantal hechtingen doorfietste – en nog een paar dagen in de bolletjestrui ook. Door zijn grappige Zeeuwse accent, aanvalsdrang en vechtersmentaliteit werd hij ook een cultheld. Hij was niet te stuiten, en dat maakte hem geliefd bij het publiek. Legendarisch was zijn antwoord op de vraag ‘Johnny, ben jij een held?’ die hem na één van de Touretappes gesteld werd: ‘Mwah, ik ben Johnny…’ Hij typeerde zichzelf daarmee beter dan iemand anders het had kunnen doen. Sjonnie is Sjonnie. Geen held en geen vedette, maar gewoon zichzelf.
Bauke Mollema zorgde voor de beste Nederlandse etappeklassering in de afgelopen Tour de France, door tweede te worden in de etappe van Gap naar Pinerolo. Verder leverde de Tour voor hem weinig op; hij werd ziek en moest knechten voor zijn kopman Robert Gesink. Hoe goed zijn vorm echt was kon hij in de Vuelta pas laten zien. Hij reed met de besten mee naar boven, veroverde voor één dag de rode leiderstrui, eindigde als vierde en stond na afloop glunderend op het podium met zijn groene trui. De eerste Nederlander sinds hele lange tijd die uit een grote ronde een trui meer naar huis mocht nemen. Klimmer die zich door niets en niemand gek laat maken. Relaxter dan relaxed. Interviews met hem waren verfrissend, door zijn eerlijke en nuchtere antwoorden. Het verhaal over zijn fietstochten naar school wordt graag verteld, omdat het zo illustrerend is voor hoe hij in elkaar zit. Waarom zou je langzaam gaan als het ook snel kan?
Bauke en Johnny is het noorden versus het zuiden. Als ze allebei in het dialect van hun geboortestreek praten, verstaan ze elkaar niet eens. En toch lijken ze meer op elkaar dan gedacht. Nuchter, een tikkeltje eigenwijs, down-to-earth en zonder vedetteneigingen. Zouden ze het goed met elkaar kunnen vinden? Geen idee. Maar één ding weet ik wel: ze hebben op wielergebied kleur gegeven aan het seizoen. Als er volgend jaar ook nog wat mooie overwinningen volgen zullen hun sterren nog wat verder rijzen.
En Bauke en Johnny? Ach, die blijven met hun beide benen heus wel op de grond staan.
- Vallen, opstaan, doorgaan - 27/07/2014
- Tour de Tango: aantrekken en afstoten - 25/07/2013
- En in Zuidhorn bleef alles zoals het was - 14/07/2013
Ik begrijp dat je “noorden – zuiden” zegt, echter als Brabander moet ik toch aandringen op de gedachte “Groningen – Zeeland” gezien het verschil tussen Zeeuwen, Brabanders en bv. Limburgers. Dat zal bij Groningers en Friezen niet anders zijn. Leuk debuut!
Tuurlijk beiden goeie gasten die inderdaad mooie dingen hebben laten zien waarvoor mensen wakker blijven. Maar het blijft natuurlijk een doekje voor het Nederlandse wielren bloeden dat we het hiermee moeten doen, Sjonnie in de prikkeldraad gerost en Bauke met een topklassering in een bergrit in de Vuelta en aan het eind de groene trui. Let wel, qua bezetting was de Vuelta mijlenver verwijderd van de Tour, om maar even de prestatie van Bauke toch enigszins te duiden.
Voor wat betreft het NL fietsen blijft 2011 voor mij het jaar waarin nogmaals en wederom is aangetoond dat we over tamelijk wat talenten beschikken. Maar ik leg ook met name de nadruk op het begrip “wederom”. In het recente verleden hadden we meer van dit soort jaren met ontluikend talent dat in de opvolgende jaren toch in de knop bleef.