Het nieuwe seizoen is al verpest

Sander Slager

13 jaar geleden

Het nieuwe seizoen is nog niet begonnen, of het is alweer verpest. Dit keer niet door dopingperikelen of een oortjesruzie. Nee, muziek is de boosdoener. Dat behoeft enige uitleg. We gaan terug naar maandagavond, de avond van het grote NOS Sportgala. Daar stond hij ineens, Gers Pardoel. Van alle zangers die ons land rijk is mocht uitgerekend deze Brabantse rapper-met-spraakgebrek een ode brengen aan nationale held Johnny Hoogerland. Tenenkrommende minuten televisie die ons bovendien nog minstens een heel wielerseizoen gaan achtervolgen.

Voor wie het niet gezien heeft, een korte situatieschets. Johnny (zwart maatpak, vlinderstrikje, nerveus lachje) stond op een enorm podium en werd aangestaard door duizenden ogen. Meneer Pardoel (zelfde zwarte maatpak, geen strikje want rapper) huppelde wat om Hoogerland heen en mompelde wat onverstaanbaars over prikkeldraad, helden en Frankrijk. Een parodie op zijn hit ‘Ik neem je mee’. Nou, een parodie werd het. De hele toestand was voor Johnny pijnlijker dan tien minuten door prikkeldraad rollen. Eerder die dag depte hij zijn hechtingen nog droog na weer een verregende training in Italië, een paar uur later dacht hij aan combinaties van prikkeldraad en de nek van meneer Pardoel. Trouwens, wie noemt zich in vredesnaam Gers Pardoel? Het schijnt dat Mart Smeets zijn antieke autocue liet afstoffen om het goed uit te spreken. Het is dan wel een artiestennaam – in het echt heet hij Gerwin Pardoel volgens Wikipedia – maar ‘Gers’ is vermoedelijk ontstaan toen hij zijn te dikke vingers op de kleine toetsjes van zijn Blackberry losliet. Dat zijn manager in de beginjaren van ’s mans carrière sms’te: ‘Hej Gerwin, onder welke naam moet ik je eigenlijk inschrijven bij Brabant’s got talent?’. Waarop hij terugstuurde: ‘O, doe maar gewoon Gers Pardoel’. Had hij het maar even gecheckt. Dan had hij nu als Gerwin Pardoel op het podium gestaan, wat natuurlijk niets verandert aan het geproduceerde stemgeluid. Bijzondere namen bedenken is trouwens ook in het wielrennen gemeengoed hoor. Nick Nuyens had al twee zoontjes toen hij dit jaar Vlaanderens Mooiste won, Storm en Sterre. Daar kwam vier maanden later een derde zoon bij: Sting. Ik bedoel maar…

Maar goed, we dwalen af. Wat er zo erg is aan de ode van Gers Pardoel? De twee zijn voor altijd aan elkaar verbonden. Niet alleen komend seizoen, maar zo lang als Hoogerland op een fiets zit. Iedereen die dit gala gezien heeft zal bij een aanval van Hoogerland hetzelfde irritante refreintje in zijn hoofd hebben. Stel, Johnny rijdt de Tour. Op 80 kilometer van de streep heeft een sterke kopgroep al 10 minuten voorsprong, het regent en er staat een fikse tegenwind. Toch besluit Johnny de sprong te wagen, want dat doen helden. Dit seizoen zou je van de bank springen en schreeuwen ‘Go Johnny Go!’. Volgend jaar niet. Dan spring je wel op, maar ren je naar de keukenla om met een schaar je trommelvliezen door te prikken. En in je hoofd dreunt het maar door: ‘John neemt je mee, naar Rome of Parijsss’. Vreselijke toestanden. En waarom? We zullen het nooit weten. Misschien heeft meneer Pardoel het allemaal wel van te voren zo bedacht. Hij had immers ook kunnen zingen ‘ik neem je mee, over land en over zee’, maar Parijs is natuurlijk het eindstation van de Tour de France. Een wedstrijd waar miljoenen fans van Hoogerland naar kijken. Drie weken lang Pardoel in je hoofd! Bewijzen voor kwade opzet zijn echter schaars.

Nu wilt u natuurlijk weten of hele wielerseizoen bij voorbaat al verpest is door één liedje. Dat ligt er maar net aan bij welke groep u hoort. Er is hoop voor alle lezers die aan het einde van dit verhaal het refrein nog steeds niet in hun hoofd hebben. Houd dat vast! Met alle anderen, inclusief mezelf, heb ik medelijden: Johnny had je held kunnen zijn.