Begin februari werd de Russische wielrenner Edoeard Vorganov door de UCI geschorst vanwege het gebruik van meldonium, een geneesmiddel dat vanaf 1 januari 2016 op de dopinglijst staat. Anderhalve maand later is er een hele waslijst bekend van topsporters die dit jaar op meldonium betrapt zijn; vooralsnog is Vorganov de enige wielrenner tussen de gedrogeerden.
Hoe zou het met Vorganov gaan vroeg ik me af? Op google en de social media vond ik weinig informatie totdat ik stuitte op deze cryptische tweet van slagerij Oblomov in Voronezj (vrij vertaald uit het Russisch): ‘Blij dat ik Edoeard Vorganov weer als klant mag verwelkomen. Twee malse biefstukken voor hem en zijn zwangere vrouw.’ Voor mij voldoende aanknopingspunten om het meest waarschijnlijke verhaal achter de ‘val’ van Edoeard Vorganov op te schrijven.
“Wat voor vlees heb je gekocht, grote geile beer van me?” vraagt ze met een knipoog. Grote geile beer, dat is de troetelnaam waarmee Anna sinds vorige week zondag Edoeard aanspreekt. Die dag vonden ze op internet eindelijk dé informatie waar ze de afgelopen maanden zo wanhopig naar hadden gespeurd. Informatie waardoor Edoeard nu snapt dat hij de afgelopen seizoenen zo beroerd fietste. Én informatie waardoor Anna kan bevatten hoe ze toch nog zwanger is geraakt van Edoeard.
Want het mag een echt godswonder worden genoemd, Anna die in verwachting is van Edoeard. Edoeard herinnert zich nog precies de doffe woorden die dokter Votyakov tot hem had gesproken. Anna en hij waren naar de vruchtbaarheidskliniek in Voronezj gegaan. Het was een koude winterdag, ergens eind januari in 2012. “Er zit nog maar heel weinig leven in”, zei de dokter ernstig. “De kwaliteit van uw zaad is dusdanig slecht dat een succesvolle bevruchting er niet in zit.”
Pats, een zware klap in zijn gezicht. Edoeard Vorganov, nog geen 30 jaar op dat moment, bleek onvruchtbaar te zijn. De oorzaak? Dokter Votyakov zei dat het van alles kon zijn. In ieder geval had het wielrennen de kwaliteit van zijn zaad niet geholpen. Want dat vele zitten op zo’n smal en hard zadel, dat had natuurlijk gevolgen voor zo’n delicaat weefsel als de zaadbal. Had hij niet regelmatig een verdoofde testikel na een lange fietsrit? Of een ontsteking eraan? En gebruikte Edoeard wellicht medicamenten die zijn hormoonhuishouding in de war schopten? Want dat deden toch al die wielrenners, had de dokter met een lichte grijns om zijn mond gezegd.
Edoeard was woedend opgestaan uit zijn stoel. “Kwakzalver”, had ie geschreeuwd naar dokter Votyakov. Zo snel als hij kon had Edoeard de kliniek verlaten en was naar huis gegaan. Anna volgde even later. In tranen. De rest van de dag werd er geen woord meer gerept over de woorden van dokter Votyakov.
Die nacht had Edoeard de slaap niet kunnen vatten. Hij was uit bed gegaan en had zich achter de computer in de woonkamer verschanst. Hij googlede ‘onvruchtbaarheid man’. Een alfabetische lijst met oorzaken popte op. Bij de R was hij blijven hangen. “Roken…Rood vlees…” Hij wist genoeg, al dat vlees was de boosdoener. Vanaf de volgende dag was hij fanatiek vegetariër geworden. Anna deed met hem mee. Slager Oblomov in Voronezj was een goede klant kwijt.
De vleesonthouding bracht Edoeard geen windeieren. Edoeard Vorganov beleefde in 2012 een topseizoen, zijn beste tot dusver. Hij werd Russisch kampioen op de weg. Hij eindigde als 19e in het eindklassement van de Ronde van Frankrijk. Hij bereikte de top 10 in de Tour Down Under. Vorganov telde mee in het profpeloton. Hij was een renner om rekening mee te gaan houden de komende jaren. En Anna was trots op hem. Haar kinderwens had ze naar de achtergrond geschoven.
Begin 2013 lag er plots een nieuw doosje met pillen in de badkamer. Mildronate stond er op. Edoeard legde Anna uit dat de pilletjes ervoor zorgden dat hij sneller kon herstellen na een training. Anna las de bijsluiter. ‘Voor sporters is aangetoond dat Mildronate vermoeidheid en overtraining voorkomt. Daarnaast zorgt het voor een snellere verwijdering van de afvalproducten van de cellen en versnelt het het herstel van cel energiebronnen.’ Ze snapte er weinig van.
“Het is toch geen doping?”, had ze gevraagd. “Nee, natuurlijk niet”, antwoordde Edoeard. “Het is gewoon te koop in de apotheek. Iedereen gebruikt het. Pavel, Semen, Maria, Davit, Jekatarina, Alexander, Nadezjda, Yuliya, iedereen.” Anna herkende deze namen niet. Het zullen wel wielrenners zijn, dacht ze. Ze snapte wel dat Edoeard alles uit de kast moest halen om ook in 2013 zo’n topseizoen als vorig jaar te draaien.
2013 werd geen topseizoen op de fiets voor Edoeard Vorganov. 2014 ook niet trouwens. En 2015 ook al niet. Korte ritten gingen hem nog redelijk af maar als de koers langer dan 100 kilometer duurde moest Edoeard passen. Dan kreeg ie last van een hongerklop. Een druivensuikergelletje of glucosedrankje kon de vermoeidheid nog even uitstellen maar een kwartier later was het einde oefening.
In tegenstelling tot zijn achteruit hollende prestaties op de fiets, werden Edoeard Vorganov’s prestaties in bed steeds beter. Anna was de eerste die dat had gemerkt. Voorheen was een stevige portie seks nooit zo aan Edoeard besteed – zo weinig mogelijk energie verspillen en krachten sparen voor het fietsen, dat was zijn uitleg geweest. Maar in de lente van 2013 kwam daar een kentering in. Edoeard veranderde onder de lakens van een lulletje rozenwater tot een ware seksgod, althans in de ogen van Anna. Dat dat hun relatie ten goede kwam, moge duidelijk zijn. Maar dat Edoeard als klap op de vuurpijl Anna ook nog succesvol had bevrucht, dat was een prachtkado waar ze allebei niet meer op gerekend hadden.
Ook dokter Votyakov had verrast gereageerd toen hij 10 januari van dit jaar de hoogzwangere Anna tegen het lijf liep op het grote plein voor de Ontslapeniskerk in Voronezj. En al helemaal toen Anna hem vertelde dat Edoeard de vader was. Maar de suggestie van een godswonder, dat ging er bij de dokter niet in. Hij kende ze wel, de verhalen van wielrenners die ernstig ziek waren geweest en dan plotseling als herboren weer op de fiets zaten. Daar zat geen god achter. Dat waren verboden middelen, zoveel was hem wel duidelijk.
Op 14 januari jongstleden stonden twee heren in een donker pak bij Edoeard Vorganov en zijn vrouw Anna op de stoep. Eén van de heren had een dokterskoffertje in de hand. Hij had wel wat weg van dokter Votyakov, meende Anna. Het ging om een ‘out-of-competition dopingcontrole’. Of Edoeard een buisje bloed wilde afstaan en zijn plasje wilde inleveren. Daar had Edoeard geen enkel bezwaar tegen gehad.
Een week geleden kwamen Edoeard en Anna op internet het volgende artikel over meldonium tegen. Omdat niet allen Edoeard maar ook Pavel, Semen, Maria, Davit, Jekatarina, Alexander, Nadezjda, en Yuliya betrapt waren op het gebruik ervan, waren ze benieuwd naar wat het pilletje precies deed.
Het deed iets met de stofwisseling, lazen ze. Voor duursporters die ook nog vegetariër waren, kon het alleen maar averechts werken, zei een professor uit Nederland. Edoeard vond het maar een schimmig stofje. Anna vond het juist een wondermiddel want werd er in het artikel niet ook verwezen naar een heel ander effect van meldonium? Jawel, ze zocht het op en las de conclusie hardop voor aan Edoeard: “90 dagen meldonium verhoogt de seksuele prestaties én de beweeglijkheid van de spermacellen in beren (mannetjesvarkens in dit geval).” Lachend had ze naar Edoeard gekeken. “Waarvan akte, grote geile beer!”
Edoeard Vorganov sloft naar de keuken. Hij begint trek te krijgen. Een grote sappige biefstuk, die zal er straks wel in gaan.
