Site pictogram HET IS KOERS!

Hoe maken we de Tour weer leuk?

Sander Peters

Ik woon en werk op een steenworp afstand van de finish van de Nijmeegse Vierdaagse. De voorbije week kon je mij al ’s morgens vroeg langs het parcours aantreffen. Klappend, juichend, roepend. En natuurlijk: mee rennend met de koplopers. Verkleed als verkeerslicht, condoom of Superman.

Ik vind de Vierdaagse dit jaar spannender dan de Tour.

Veel spannender. En dat is ernstig.

Ik ben zeker niet de enige die teleurgesteld is door het verloop van de Tour. Over de oorzaak van de allesvernietigende saaiheid wordt volop gespeculeerd. De een legt de ‘schuld’ bij de suprematie van de Sky-formatie. En vooral: bij haar computergestuurde manier van rijden. De ander wijst op het ontbreken van Alberto Contador en Andy Schleck, en de vele valpartijen (met blessures voor outsiders) in de eerste week. Er zijn ook positivo’s die het (langzaam) verdwijnen van doping en de hierdoor onvermijdelijke nivellering als oorzaak zien. Feit is dat niemand bergop echt het verschil kan maken.(Vergeet knecht Christopher.)

Zelf denk ik dat vooral de ASO, de Tourorganisatie dus, iets te verwijten valt. Het parcours is funest geweest. Veel te weinig aankomsten bergop, veel te veel tijdritkilometers.

Nu zelfs de oerconservatieve FIFA is gezwicht voor vernieuwing en doellijntechnologie toestaat, is het moment gekomen voor de ASO om bepaalde zaken eens kritisch tegen het licht te houden. Op een van de laatste dagen van de Tour, tijdens wederom een slaapverwekkende etappe, doe ik de ASO daarom een paar suggesties. Gratis en voor niets. Ik weet, ik heb makkelijk praten. Ik word niet gehinderd door het financieel-commerciële keurslijf en ‘de traditie’ waar Christian Prudhomme en zijn collega’s mee worstelen. Maar toch: misschien moet gewoon eens de knuppel in het hoenderhok.

De Tour moet op de schop, en snel ook.

Het moet wel leuk blijven.

1. Andere indeling

Stap eens af van de klassieke opzet van de Tour. Die is sinds jaar en dag in grote lijnen hetzelfde: eerst een weekje vlakke ritten (het sprintersfeestje), dan komen de Alpen of Pyreneeën, vervolgens een paar overgangsritten, dan volgt weer een passage door een gebergte, en tot slot op de laatste dag voor Parijs nog een stevige tijdrit. Slaapverwekkend. Hoe verfrissend zou het zijn om vanaf dag twee een paar bergritjes (mag ook best middengebergte zijn, hoor) ertussen te programmeren. Dat de favorieten meteen uit hun schulp moeten kruipen. En vervolgens proberen deze variatie vast te houden. Ik snap dat de ASO gebonden is aan de geografische eigenschappen van Frankrijk, maar toch. Met een beetje gepuzzel (en waarom niet: wat gereis), is ook in Frankrijk mogelijk wat de Giro en Vuelta al jaren boeiender maakt: strijd om het klassement vanaf dag een.

2. Geen tijdrit

Doe eens gek: waarom altijd een tijdrit? Ik zou wel eens willen weten wat er gebeurt in de bergen als er geen tijdritten zijn in een grote Ronde. Dan maken ineens veel meer renners kans op de gele trui in Parijs. Boeiend toch, als allround klassementsrenners (of: hardrijders) als Wiggins of Evans de strijd moeten opnemen in de bergen met klimmerstypes als Andy Schleck, Froome en waarom niet, onze Bauke of Robert? Give it a shot, zou ik zeggen.

3. Andere suggesties?

Er zijn vast nog meer suggesties mogelijk om de Tour weer leuk te maken. Denk aan kortere etappes, meer rustdagen, twee in plaats van drie weken koersen, iets doen met bonificaties of bepaalde ritten uitsluiten van het algemeen klassement. Suggesties: laat het horen! Kunnen we onze brief met aanbevelingen nog ruim voor oktober, de presentatie van het parcours voor 2013, naar Parijs sturen…

 

 

Laatste berichten van Sander Peters (alles zien)
Mobiele versie afsluiten