IJdele hoop aan diggelen

Onder onze redacteuren werd er al flink gespeculeerd: ‘het is de accountantstour’, ‘we kunnen ‘m schriftelijk afdoen’, ‘wie doet de audit’. Het zegt genoeg over de huidige staat van de Tour de France. Waar iedereen nog even dacht dat de val van Pogačar in etappe 11 een negatieve invloed zou hebben, heeft 48 uur later twee maal koud gedoucht. Pogi is in orde en hij laat geen spaan heel van de rest.

Op de flanken van de Peyragudes, en zeker op de laatste honderden meters op de ‘altiport’ was het een goed gekkenhuis. Fransen werden voortgestuwd door enthousiaste fans. Mannen die al dagen hebben geleden, reden al zigzaggend omhoog. Het was ‘maar’ 11 kilometer, maar vooral die laatste kilometer was voor velen een martelgang.

Met de ijdele hoop van Plapp, verdween ook de hoop op een beetje spanning in het klassement. Even leek Roglic, good old Primoz, nog voor de etappe winst te strijden. Bij tussenpunt één zette hij de toon, maar al snel waren daar ‘die andere twee’. Vingegaard was al sneller maar Pogačar pakte alles en iedereen in.

Roglic heeft letterlijk 8 minuten op de hotseat gezeten. Hij zag in die tussentijd Vauquelin en Onley zich stukbijten. Zijn ploegmaat Lipowitz pakt nog snel de eerste plaats over, maar ook hij zal even met zijn ogen geknipperd hebben toen hij Vingegaard en Evenepoel gezamenlijk de lijn zag naderen. De wereldkampioen tijdrijden kreeg flink klop van de Noor, die ook de plek in de hotseat kon overnemen. Maar toen was al duidelijk dat Tadej een nieuwe zege aan zijn totaal ging toevoegen.

Veel volgers van het peloton zijn een beetje ‘down’. Want de spanning is eruit. Maar wie onze Tour ’97 serie volgt ziet eigenlijk dat de geschiedenis zich herhaalt. Want ook 28 jaar geleden legde Jan Ullrich iedereen erop in de 13e etappe. Hij zet uiteindelijk iedereen op minstens 3 minuten in de daguitslag en breidt zijn voorsprong in het klassement uit tot 5’42. Zie daar de overeenkomsten.