Foto’s bijvoorbeeld.
Op de vroege ochtend van 1 juli 1903 staat een fotograaf in de berm bij café Au Reveil Matin. Hij heeft zijn toestel iets buiten het gedrang gezet. In een greppel wacht hij op wat komen gaat.
Rond het café is het druk. Mannen met fietsen, mannen met hoeden en pakken, vrouwen met parasolletjes tegen de blakerende zon.
De fotograaf zit, kijkt en wacht.
Van wielrennen weet hij niets, van de plannen om een ronde voor fietsers te organiseren die door heel Frankrijk moet trekken, als een rondreizende kermis van eenbenigen en vrouwen met baarden, heeft hij slechts vaag gehoord. Een freakshow van uitgeputte mannen op tweewielers. Een onsmakelijk idee, onethisch ook. Een schande is het, dat kranten hun eigen nieuws organiseren door een groepje jongens op een fiets het land door te jagen.
Is dit nu die prachtige twintigste eeuw? Is dit nu die avant-garde waar men zo de mond van vol heeft?
Middeleeuws is het, wat hem betreft.
Het is heet in de zon en de deelnemers lijken nog niet klaar te staan voor vertrek. De opwinding rondom hem gaat aan de fotograaf voorbij.
Hij komt pas in actie als het startschot nadert. De geboorte van een gedrocht, dat mag er wat hem betreft wel boven staan, morgen. Maar hij gaat niet over de koppen. Zelfs niet over de bijschriften. Misschien volgend jaar, zeggen ze bij de krant.
Het duurt en het duurt en het duurt. Hij zou graag een biertje bestellen in het café, maar daar bekommert niemand zich meer om de gasten. Iedereen staat buiten om de dappere strijders te bewonderen, om zachtjes langs de gespierde benen van Garin te strijken, om deelgenoot te zijn van iets legendarisch.
Iets legendarisch? Het zou ‘m verbazen als deze ‘Tour de France’ volgend jaar nog een keer georganiseerd zou worden. Maar als dat wel zo is, weet hij één ding zeker: hij gaat er niet nóg eens heen. Er zijn grenzen.
Dan is hij het opeens zat. Hij heeft lang genoeg gewacht. Als ze zo doorgaan duurt het nog twee dagen voor de start gegeven wordt. En die jongens moeten nog helemaal naar Lyon vandaag. Moeten zij weten, hij wil gewoon naar huis, om zijn foto’s te ontwikkelen en in het park te zitten.
Hij knipt af. Dit moet de start van die Tour de France dan maar wezen.
Auteur van (of meegewerkt aan):
- Voorpublicatie ‘Fietsen om niet aan te komen’ van Frank Heinen - 30/04/2021
- Vergeten wielrenner: José Beyaert - 20/04/2021
- Vergeten wielrenner: Rebecca Twigg - 01/04/2021