De Giro d’Italia deed in 1988 de Gavia aan, een top van 2.621 meter hoogte met onverhard wegdek. Een rit met ultieme heroiïek en tegelijk met ultieme tragiek. Uit de mist duikt een renner op. Het is Johan van der Velde, in zijn paarse puntentrui. Met blote armen trotseert hij de sneeuw. Onderaan de klim ontdoet hij zich van jas en mouwtjes en ging in de aanval. Dat kan niet goed gaan. Je ziet hem zijn vingers strekken en weer om het stuur klemmen. De kou wint. Als eerste komt hij boven maar wordt zo gegrepen door de ontberingen dat hij in een auto bij moet komen. Hij verliest veel tijd. Een beter beschermde Erik Breukink gaat hem in de afdaling voorbij en wint de rit, vlak voor Andy Hampsten. Op de Gavia werd Breukink een volwassen coureur. Bij Johan van der Velde ging het mis – en later ging het vaker mis in het leven van Van der Velde – maar na deze etappe werd hij door de Italianen ‘L’uomo du Gavia’ genoemd. Dat is een grote eer.
Hier beelden van de renners die op de Gavia extra kleding aantrekken. Het was een slagveld. Een flink aantal coureurs legde stukken in een busje af zonder gediskwalificeerd te worden. Paarse lippen, getergde koppen, de pijn van de kou.
- Voltooid commentaar - 18/07/2013
- Nog niks van de Tour de France gezien - 02/07/2013
- Gewoon doortwitteren - 26/01/2013