Niet iedereen kent Graham Watson. En wat heeft Graham Watson eigenlijk van doen met de Ronde van Vlaanderen? Graham Watson is een erg goede, misschien wel de beste wielerfotograaf. In iedere belangrijke koers zit hij achterop de motor en maakt zo deel uit van het peloton. Harm Job van hetiskoers.nl vroeg hem over zijn werk tijdens de Ronde van Vlaanderen.

Hetiskoers: Allereerst bedankt dat u de tijd wilt nemen om ons te woord te staan. U bent zich aan het voorbereiden op de Ronde van Vlaanderen. Hoe gaat dat in zijn werk?

Graham Watson: Ik doe de Ronde al 31 jaar en het is een van de meest gecompliceerde koersen voor een fotograaf. Tijdens de koers moet je rekening houden met smalle wegen en de duizenden fans langs de route. Normaliter verken ik de route daags voor de race maar nu is er op zaterdag de Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen dus moet ik de verkenning op vrijdag doen. Ik probeer dan de route in me op te nemen, ik kijk waar ik de route kan afsnijden zodat ik op de juiste tijd op de juiste plaats kan zijn. En toch, zelfs de beste voorbereiding is niet genoeg voor een unieke koers zoals de Ronde van Vlaanderen.

Hetiskoers: De koers is veeleisend voor de coureurs, dat zal voor u niet anders zijn. Draagt u speciale kleding? Gebruikt u speciale apparatuur?

Graham Watson: Ik draag mijn normale werkkleding. Die bestaat vooral uit een Goretex bovenlaag. Dat is waterdichte en ‘ademende’ kleding voor als het regent of het erg koud is gedurende de eerste honderd kilometer. Daaronder zo weinig mogelijk; ik loop nogal wat hellingen op en neer tijdens de Ronde en dan kleed ik me liever wat frisser dan dat ik een Michelinmannetje ben. Qua apparatuur gebruik ik mijn standaard uitrusting: twee Nikon D3 camera’s en 5 of 6 verschillende lenzen. De Ronde van Vlaanderen is een aparte klassieker, in die zin dat het een fotogenieke klassieker is én een zeer atletische klassieker. Met deze lenzen kan ik zowel de agressieve actie als de sfeer vastleggen. Tijdens de dag maak ik ongeveer 500 foto’s. Soms meer bij een uitzonderlijk goede koers. Na beoordeling blijven er ongeveer 200 over.

Hetiskoers: U rijdt mee achterop de motor. Hoe gaat dat in zijn werk?

Graham Watson: Deze keer heb ik een Engelse motorrijder. Overigens heb ik de ronde ook al gedaan achterop bij Vlaamse, Nederlandse en Franse motorrijders. Maar voor deze editie heb ik een Engelsman. We zitten op een Suzuki 650, dacht ik. In ieder geval een perfecte motor voor deze race. De organisatoren laten 12 fotografen op de motor toe deze race. De meeste uit Vlaanderen, maar ook een Franse fotograaf, een Nederlander (Cor Vos) en een Italiaan (Bettini). Eigenlijk doen we iedere grote race met dezelfde fotografen dus er zijn weinig problemen onderling: iedereen wil brood op de plank, zoals dat heet.

Hetiskoers: Waar positioneert u zich tijdens de race?

Graham Watson: De Ronde van Vlaanderen kent veel hellingen met kasseien. Op die hellingen moet je vooraan zitten want daar is de actie. Probleem is dat je niet de hele tijd kort voor het peloton kan en mag rijden. De wegen zijn te smal en te bochtig. Als je op de ene helling stopt zul je de volgende één of twee hellingen missen. Tijdens de voorbereiding kies je de meest belangrijke hellingen en zoek je kortere routes naar de volgende klim. Ik denk dat de Muur van Geraardsbergen, de Bosberg, Berendries, Patersberg en Koppenberg de belangrijkste beklimmingen zijn. En uiteraard de Oude Kwaremont. Persoonlijk vind ik het belangrijk om vanaf het begin in de race te zitten. Tijdens de eerste honderd kilometer gebeurd er van alles: valpartijen, waaiers en lekke banden. Je hebt fotografen die alleen de finale van de koers meerijden, ik vind het belangrijk de hele koers te volgen.

Hetiskoers: Is de Ronde een lastige koers om in te werken in vergelijking met bijvoorbeeld de Tour de France?

Graham Watson: Ik vind de Ronde de moeilijkste. Vooral als buitenlander. Hoewel het parcours ieder jaar ongeveer hetzelfde is, zijn geen twee edities gelijk. Het ene jaar zit je goed, het andere jaar niet. Als je hier niet vandaan komt zijn al die wegen en heuvels verwarrend. Je raakt altijd wel een keer de weg kwijt. De fans zijn natuurlijk fantastisch, maar je moet wel heel voorzichtig rijden. Niemand wil ongelukken. Na de Ronde is Parijs – Roubaix een verademing: Smalle wegen maar zonder heuvels. Dat is een stuk eenvoudiger. Ik ben altijd opgelucht als de Ronde erop zit, maar eigenlijk nooit tevreden over het resultaat. Het is een frustrerende dag want je hebt eigenlijk niets onder controle. Dát maakt het de grootste eendaagse uitdaging van het hele jaar.

Hetiskoers: Maakt dat de Ronde van Vlaanderen speciaal?

Graham Watson: Vooral de historie van de Ronde maakt het speciaal. Die historie heb ik altijd in mijn achterhoofd als ik die dag foto’s maak. Vlamingen zijn een trots volk. Ze houden van hun unieke land daar aan de Noordzee. Voor hen is de Ronde van Vlaanderen een viering van de Vlaamse cultuur en het wielrennen. De geschiedenis weegt zwaar op de Ronde en daarom voel ik me erg bevoorrecht dat ik er deel van mag uitmaken.

Hetiskoers: Dit wordt uw 31ste editie. Wat weet u nog van de eerste?

Graham Watson: Volgens mij deed ik mijn eerste Ronde in 1979. Was het Hennie Kuiper die toen won? In die tijd zag ik bijvoorbeeld Pollentier winnen: hij verraste Moser en Jan Raas in de sprint bergop. In die dagen was ik echt bang van de Ronde. De Ronde leek te groot, te fantastisch met al die grote renners als De Vlaeminck, Knetemann, Planckaert, Verbeek… te veel grote namen om op te noemen. Het duurde zeker vijf of zes edities vooraleer ik het gevoel had goede foto’s af te leveren. Iedere keer begrijp je de Ronde iets beter en leer je over de koers. Dat maakt je een betere fotograaf. Ik heb sinds mijn eerste Ronde geen enkel jaar gemist en ik hoop op nog minstens tien jaar erbij!

Hetiskoers: Heeft u een speciale herinnering aan één moment tijdens de Ronde? Iets grappigs, iets serieus?

Graham Watson: Ik heb zoveel speciale herinneringen aan de Ronde dat het onmogelijk is er eentje uit te pikken. De beste herinneringen bewaar ik aan de regenachtige jaargangen. Renners die al lopend de Taaienberg of de Koppenberg beklimmen. Renners die besmeurd met modder als mijnwerkers over de meet komen.

Hetiskoers: Zoveel edities, zoveel renners. Heeft u favoriete renners?

Graham Watson: Ik vond Raas en Knetemann een geweldig grappig duo. Altijd mooi om ze te zien fietsen in de klassiekers. Ze reden toentertijd voor TI-Raleigh en op die manier leerde ik ze een beetje kennen. Mijn all time favorieten zijn Sean Kelly, Miguel Indurain, Laurent Fignon, Bernard Hinault, Phil Anderson en natuurlijk Lance Armstrong. Allemaal grote kampioenen en bovenal aardige kerels.

Hetiskoers: Een voorspelling. Wie wint de Ronde van Vlaanderen 2011 en wie is uw persoonlijke favoriet?

Graham Watson: Fabian Cancallara is de absolute favoriet. Na de E3 Prijs lijkt hij sterker dan ooit. Het liefst zie ik Tom Boonen winnen, hij verdient de eretitel ‘Leeuw van Vlaanderen’. Als die twee het niet halen, kijk ik naar Stuart O’Grady, Gilbert, Ballan en Haussler.

Hetiskoers: Nogmaals bedankt voor dit interview en veel succes a.s. zondag!

(Uitwerking en vertaling interview: Bas van Eijk)

Harm Job
Laatste berichten van Harm Job (alles zien)