Maar liefst drie kopvrouwen nam Rabo/Liv mee naar de Giro Rosa dit jaar. Drievoudig Giro-winnares Marianne Vos bleef thuis, maar de nummers 2 en 3 van vorig jaar, huidig Wereldkampioene Pauline Ferrand-Prevot en Anna van der Breggen, moeten er dit jaar voor gaan zorgen dat de roze trui uiteindelijk alsnog met de Rabo-ploeg mee naar huis komt. Met de opkomst van de Poolse Kasia Niewiadoma, die in juni de Spaanse meerdaagse Emakumeen Bira won en tweede werd bij de wegwedstrijd op de Europese Spelen, had de ploeg ineens nog een derde troef mee, die wellicht wel eens voor een verrassing zou kunnen zorgen. Tot nu is het echter een vierde Rabo-renster die vooral voor de verrassingen zorgt. Lucinda Brand.

LucindaBrandTrainingsbeest
Lucinda Brand stond er altijd om bekend dat ze nooit trainde. Ze kreeg een bak talent mee, een koershoofd van jewelste en een techniek om ‘u’ tegen te zeggen, maar een trainingsbeest? Dat is ze nooit geweest. Haar talent werd opgemerkt door Leontien van Moorsel en in 2009 ging Lucinda bij die ploeg rijden, die twee jaar later overging in AA Drink-Leontien.nl. Dat ze helemaal niks voor haar sport deed is natuurlijk ook niet waar. Lucinda trainde wel degelijk. En daarmee behaalde ze op het Nederlands kampioenschap in 2012 al een derde plek – toen ze in de finale samen met Rabo’s Annemiek van Vleuten en Marianne Vos kwam te zitten –, werd ze vierde in het jongerenklassement van de (toen nog zo geheten) Giro Donne, werd vierde in de Tour Féminin en Limousin en vierde in de Waalse Pijl. Zeker geen onverdienstelijk palmares.

Maar toen ze bij Rabobank-Liv/Giant ging rijden in 2013 en haar werd verteld dat ze nog beter kon worden door nu eens echt gericht en meer te gaan trainen, heeft ze die kans met beide handen aangegrepen. Genieten van een training, dat doet ze nog steeds niet. Ze probeert zo veel mogelijk met anderen te trainen, zodat ze maar niet in haar eentje die uren op de fiets hoeft te zitten. Het heeft zich echter allemaal uitbetaald. In 2013 werd ze in ‘n etappe van de Ladies Tour of Qatar, de eerste wedstrijd van het seizoen, al direct tweede achter sprintkanon Kirsten Wild. Ze werd derde in de Omloop van Borssele en ze won het Nederlands Kampioenschap na een lange solo door de Limburgse heuvels.

In 2014 groeide ze door. Ze won een etappe in de Energiewacht Tour (weer solo), waarna ze ook het klassement op haar naam zette. Ze won een Wereldbekerwedstrijd, de GP Plouay, en greep net naast de zege op het Nederlands Kampioenschap, waarmee ze dus haar titel had kunnen prolongeren. Geen zorgen, inmiddels heeft ze haar rood-wit-blauwe trui terug. Ja, weer solo. Niet dat ze het in een sprint niet af kan maken – zoals ze al had laten zien in Qatar. In etappe 2b van de Energiewacht Tour sneed ze de laatste bocht zo magnifiek aan en had ze zoveel snelheid dat ze sprintsters als Kirsten Wild, Jolien d’Hoore en Barbara Guarischi allemaal het nakijken gaf. Niet de minste namen, zeker niet in een massasprint. Lucinda doet het gewoon allemaal.

Giro Rosa
Nu in de Giro Rosa is het Lucinda die als enige van de Rabo/Liv-ploeg al eens het roze heeft mogen aantrekken én een etappeoverwinning te pakken heeft. En oja, ondertussen draagt ze ook nog de roze trui omdat ze het puntenklassement leidt. Dat ze in bloedvorm naar de Giro Rosa is gekomen was al duidelijk bij de proloog, toen ze net tweede werd achter proloogspecialist Annemiek van Vleuten. De grootste bergen komen er nog aan, dus daar zullen de echte kopvrouwen van de ploeg het stokje van Lucinda overnemen. Anna van der Breggen staat inmiddels al op een luttele 2 seconden achter leidster Megan Guarnier. Dus zodra de hoogteverschillen serieus worden zullen het de petieterige Anna, Pauline of Kasia zijn die de meeste kans maken om de roze trui te pakken. Maar het is Lucinda die al heeft laten zien dat er met Rabo/Liv dit jaar weer niet te sollen valt. Het is de ploeg to beat, zonder twijfel.

Meisje
En wat nou zo ontzettend leuk is aan Lucinda Brand, is dat ze ondanks al die overwinningen en de successen nog steeds dat meisje blijft wat het gewoon heel leuk vindt om heel hard te trappen op een fiets. Het is je buurmeisje dat vroeger al wedstrijdjes met je deed op haar kleine fietsje en altijd won. Niet omdat ze stiekem trainde voor die wedstrijdjes, maar gewoon omdat ze zo hard kon fietsen. Ze is niet een geraffineerd kampioenstype of een leidster. En dat is niet negatief, maar juist heel positief. Ze staat niet ver van je af, maar heel dichtbij. Ze is het oppasmeisje dat altijd hele gezellige en grappige dingen met je kinderen onderneemt. En dat zichzelf eigenlijk nog elke keer verbaast dat ze kan wat ze kan. Daarom hoop ik dat Lucinda naast het werk wat ze ongetwijfeld nog voor de ploeg zal moeten doen uiteindelijk die paarse trui mee naar huis neemt. Ze is goed op weg, dus grote kans dat het haar lukt. En ook die trui zal haar niet veranderen. Ze blijft altijd je buurmeisje. Je buurmeisje in de Giro Rosa.

Wil je lezen hoe Marianne Vos in 2011 haar allereerste Giro Donne won? Dat kan Strijd in het Vrouwenpeloton, waarin de Giro van dat jaar wordt beschreven vanuit het oogpunt van kopvrouw Marianne Vos en knecht Ellen van Dijk, die dat jaar voor Judith Arndt reed.

Jeanine Laudy
Laatste berichten van Jeanine Laudy (alles zien)