Hetiskoers duikt aan het einde van ieder wielerjaar in de overzichten van Procyclingstats en vat de prestaties van Nederlandse wielrenners voor u samen in heldere graphics en een paar snel getrokken conclusies. Noem het gerust scorebordjournalistiek. Dat is volgens de definitie ‘een ongenuanceerde vorm van sportjournalistiek, waarbij alleen naar de uiteindelijke (hoge) uitslag wordt gekeken en niet naar het vertoonde spel en de feitelijke krachtsverhoudingen tijdens de wedstrijd’.

Toegegeven, we zagen dit jaar nog best een aantal belangrijke wielerzeges aan onze neus voorbijgaan. De meest begeerde verdween vlak onder de top van de Alto de Javalambre in de achterzak van een vriend-van-een-vriend. Vooraf had je ervoor getekend, achteraf zoek je wanhopig naar een gummetje. Zo ging het eigenlijk ook bij de race om de wereldtitel voor mannen in Yorkshire. Wij telden ‘m al vanaf het moment dat de knechten van Mathieu van der Poel de concurrentie vrolijk op energierepen begonnen te trakteren. Nooit doen, natuurlijk. Altijd eerst het bord van een ander leeg, u kent de wielerwetten. Tegenover die gemiste zeges stond wel een schitterende wereldtitel bij de Heren U23, plus die bij de vrouwen op de individuele tijdrit over 104,7 km. Al bij al wonnen meer Nederlandse coureurs een regenboogtrui dan het publiek bij Oprah Winfrey auto’s. En hadden we het al over dat geweldige EK in Alkmaar gehad?

Wielerjaar 2019 bleef opnieuw geven tot het eind en er zaten schitterende surprises bij. Zo denken we terug aan het plotselinge ontbolsteren van een jonge machtssprinter op Nokereberg van wie Belgische commentatoren nog altijd denken dat zijn naam Max Walscheid is. Of de ongeëvenaarde remonte tijdens de laatste kilometers van de Gold Race, nu al dé belangrijkste reden om alvast uit te kijken naar de eindejaarsoverzichten. Nog een unicum: nooit eerder won een renner uit Zuidhorn de Ronde van Lombardije. Als een Nederlandse renner er volgend jaar in slaagt tijdens de Primavera bij de eerste tien te rijden, hebben we alles al eens gezien.

De teller van seizoen 2019 staat na de Sluitingsprijs* nu al op het recordaantal van 68 zeges bij de heren (UCI .1 en hoger). Hoe dat ineens kan? Simpel: we zijn getransformeerd van een land van klassementsrenners tot een echte sprintersnatie. Hadden we natuurlijk veel eerder moeten doen. Want met vijfde en zesde plaatsen in de Ronde van Catalonië of de Ronde van Romandië tel je niet mee in onze graphics. Met twee ritzeges in Belgrado – Banja Luka plus eentje in de Ronde van Hongarije wel. Groenewegen, Jakobsen, Teunissen en Van der Poel sleepten als pulsvissers hun netten vol, en andere grote Europese wielerlanden konden slechts machteloos toekijken of hun beklag doen bij de jury. En dan moeten de Gee Tour of Guangxi en de Ronde van Hainan nog worden verreden. Een scorebord is gauw gevuld.

Website www.procyclingstats.com bevat een online database met wedstrijduitslagen van de afgelopen jaren. Iedere wedstrijdcategorie krijgt op PCS een eigen ranking. De cijfers en graphics in dit artikel zijn hierop gebaseerd.

Graphics: Tim van Asch

 

 

 

*De Sluitingsprijs Putte-Kapellen maakt sinds dit jaar geen deel meer uit van de internationale UCI kalender. Reden voor Sporza om de koers nu live en van start tot finish uit te zenden. Voor ons scorebord telt de knappe zege van Piotr Havik echter niet mee.

 

Martijn Sargentini
Laatste berichten van Martijn Sargentini (alles zien)