All-In: Team Jumbo-Visma (Amazon Prime): goed basismateriaal voor Andere Tijden Sport
Als je Jumbo All-In googlet krijg je vooral verwijzingen naar vaatwastabletten. Dat betekent dat het algoritme van streamer Amazon misschien meer is gericht op verkoop dan op wielrennen. Gelukkig is de gelijknamige documentaireserie meer dan slechts een gebruiksvoorwerp. Het is een bron voor veel toekomstige documentaires. Maar of je hem nu moet zien? Dat is maar de vraag.
Nadat Jumbo (Blanco) zelf een snok had gegeven aan het slaperige genre van de wielerdocumentaires met De Tour van Bau en Lau (2013) is het snel gegaan. Waar je vroeger ‘die van de Hel’ en ‘die van de Das’ had, is er nu een waaier aan mogelijkheden. Met Movistar kwam er bovendien nieuw streaminggeld de wieler(documentaire)wereld binnen, toen Netflix El dia menos pensado (2020) lanceerde. En er komen deze maand zelfs twee docu’s over Quickstep uit: één publieke (Patrick Lefevere. Godfather van de koers) en één op Prime (Wolfpack).
(update: Inmiddels heeft de Tour organisatie zelf ook een serie: Unchained).
Op Amazon Prime moet Wolfpack dus wedijveren met stalgenoot All-In: Team Jumbo-Visma. Gelukkig had Jumbo-Visma een van de meeste legendarische seizoenen in de recente wielerhistorie, dus er was materiaal genoeg voor zes afleveringen. Helaas is met de vergroting van de concurrentie de kwaliteit er niet op vooruit gegaan.
Bijzonder
Sinds Movistar ook alle fascinerende ruzies liet zien op Netflix, lijken de teugels aangetrokken. Ook All-In is keurig geproduceerd op de manier waarop fly-on-the-wall-documentaires in het voetbal en de popmuziek al jaren gemaakt worden. Maar het seizoen van Jumbo-Visma was zo bijzonder dat er natuurlijk ook momenten langskomen die je als wielerliefhebber terug wil zien. Tom Dumoulin, die in het begin vrolijk vogels kijkt in Colombia, maar waarvan je al weet dat het een tranendal wordt in de Giro. Het masterplan, dat echt blijkt te hebben bestaan. En dat Vingegaard zelf besloot op Pogacar te wachten, terwijl hij van de ploegleiding moest doorrijden.
Het is fijn dat die beelden er zijn, zodat over tien jaar Andere Tijden Sport kan onderzoeken hoe het nu echt ging, en hoe lang Tom zichzelf voor de gek hield. Deze documentaire biedt echter weinig nieuwe inzichten.
Toch was 2022 zo’n geweldig wielerjaar dat de documentaire genoeg feelgood-momenten bij de wielerliefhebber teweeg brengt. De blauwe trui van Koen Bouwman bijvoorbeeld. Of het rood voor Gesink in Utrecht. En ik was helemaal vergeten dat Vingegaard Van Aert de laatste tijdrit in de Tour schonk (Iets wat ook Sporza na Gent-Wevelgem leek te zijn vergeten).
Warrig
Het is alleen jammer dat de film warrig gemonteerd is. We gaan van de start van de Vuelta ineens weer naar de huldiging van Vingegaard in Kopenhagen. Ook zijn sommige beelden blijkbaar alleen gebruikt omdat ze er waren. De beelden van de Ronde van Lombardije voegen echt weinig toe in de laatste aflevering. Jumbo presteerde er weinig en het draagt zo weinig bij aan de spanningsboog na de Vuelta. Ook het verhaal van Tom Dumoulin eindigt ergens op een strand in Australië.
Een echte filmmaker weet dat er een verhaal moet worden verteld, en dat daarvoor moet worden geschrapt: kill your darlings! Vier goed gemonteerde afleveringen in plaats van zes warrige hadden een veel beter eindresultaat opgeleverd. Het ruwe materiaal is dan wel All-In gewassen van vuil in de vaatwasser, maar dat betekent nog geen goede maaltijd de dag erna. Gelukkig hebben we de beelden nog.
2,5 wielen van de 5