Foto Unipublic/Naike Ereñozaga
La Vuelta Holanda – geen ruimte voor andere landen
Wie afgelopen week alle etappes van de Vuelta Femenina heeft gekeken zal zich wel hebben afgevraagd: is dit nog leuk voor de rest? Met de rest bedoelen we de niet-Nederlandse rensters.
Na een (ietwat chaotisch verlopen) proloog in Barcelona, met winst voor Lidl-Trek kreeg Nederlandse Ellen van Dijk de rode trui om haar schouders. Blijkbaar afgesproken werk, dat de ‘patrona‘ van deze ploeg als eerste mocht finishen. Het vormde de start voor een ‘Oranje boven’ week.
Vos pakt etappe twee in een sprint waarbij ze ruim de sterkste is voor de Italiaansen Paternoster en Borghesi.
In etappe drie legt Vos het nipt af tegen Femke Gerritse.
Etappe vier is een prooi voor Anna van der Breggen, die haar eerste zege viert na de terugkeer op het hoogste niveau. Het podium is die dag volledig Nederlands, met Vos en Vollering als nummers twee en drie.
Etappe vijf komt na een solo op het conto van Vollering, die het podium pakt om aandacht te vragen voor mentale gezondheid. Een extra mooie overwinning.
Etappe zes? Weer Vos.
Etappe zeven? Weer Vollering.
Op het eindpodium mag Marlen Reusser tussen Vollering en Van Der Breggen plaats nemen, maar op geen enkel moment was de Zwitserse in de buurt van de overwinning. De top 10 telt liefst vier Nederlandse dames, in de top 20 staan er acht. 40% dus. Alle truien gingen naar Nederlandse dames
In het klassiekervoorjaar zagen we nog meer variatie in winnende naties. Maar in de eerste grote ronde is Nederland zo dominant, dat de rest zal denken: ‘Wat nu?’
Het is te hopen dat SD-Worx wat andere kaarten gaat spelen (Kopecky in de Tour) en dat FDJ-Suez ook Labous een keer aan het woord laat. Anders gaan we weer een Oranje-seizoen tegemoet. Dat is leuk voor ons, maar daar gaan we de handen niet mee op elkaar krijgen.
Voor de groei van het wielrennen bij de dames is een breed pallet aan winnaressen nodig. Dat hier aan de onderkant van de pyramide wat extra’s voor nodig is, dat is duidelijk. De basis is nu niet breed genoeg en op het niveau onder de worldtour is het sappelen.
Laten we wel zijn: veel verschillende winnaars is goed voor de sport, ook bij de mannen. Het kannibalisme van VDP, Pogi en de rest in het mannenwielrennen is ook niet goed. Als er geen spanning is, dan haakt men langzaam af. (we herinneren even aan het crossseizoen: de crosswedstrijden zonder de grote drie waren spannender en werden beter bekeken dan die andere).