Weet gij wat het probleem is met de koers? Dat zal ik u eens vertellen. De koers gaat kapot aan magerzucht. Renners moeten scherp staan van Australië tot Beijing, dat is het probleem. Er mag nooit eens gezellig dik gewezen worden. Ik zeg u: dood aan dunne wielrenners! Zo’n Wiggins die in topvorm elf kilogram weegt en in de winter zich permitteert hooguit zes-en–een–halve gram aan te komen. Kom zeg. Om het wielrennen te redden, brengen wij een elegie van de etertjes, een ode aan het overgewicht.
Zelf wonen wij in de Zuid-Franse Gers, regio van de foie gras. Niet alleen mogen de eenden hier naar hartenlust dwangvoer slikken, daarna duwen ze ons dat het vette vlees ook nog eens door de strot. De traditionele repas des chasseurs bestaat hier uit ganzenlever, paté van wilde zwijnen, gebraden hertenkalf met patatjes gebakken in eendenvet en puddingtaart met armagnac. Krachtvoer.
Prosciuttobiggetjes
Niets voor de huidige lichting renners. Fabian Cancellara haalt de dooier uit zijn eieren (te calorierijk), Jurgen Vandenbroeck gooit het chocolaatje bij zijn koffie weg (te veel suiker), Tom Boonen at een tijdje macrobiotisch en Alberto Contador krijgt al dikke benen van enkel naar een Spaanse rundsteak te kijken. Bij Team Sky krijgen de renners elke dag een afgemeten voedselpakketje toegestuurd. Het kaas van hun boterham laten ze zich eten. Eens prof, altijd prof!
Doe ons dan maar Jan Ullrich. Die zat niet midden in de nieuwjaarsnacht zijn bloedsomloop los te fietsen, zoals kopman Bjarne Riis. De Rosse stond gewoon ergens in een shoarmazaak gezellig te snacken. “En doe maar wat extra saus, Rachid, de Tour is nog zes maanden!” Ieder zijn eigen methode om de aders dicht te slibben, nietwaar? Drie weken voor de Tour was Der Jan nog steeds netjes ingepakt in speklaagjes. Tegen de slotceremonie in Parijs was het Wunderkind in vorm, net op tijd voor een nachtje boemelen in Parijs. Goeie pita, daar.
De mooiste dikkerdjes kwamen echter, hoe kan het anders, uit het land waar la mamma de sauslepel zwaait. Na een winter dolce far niente behalve mangiare stalden ze aan de seizoenstart ongegeneerd hun uitgezette lichamen uit. Als vetgemeste prosciuttobiggetjes trappelden ze op de pedalen, puffend en blazend. Hun mortadellavingertjes konden met moeite de versnellingen bedienen. Hun ogen straalden van het tweede klontje suiker dat ze in hun espresso lieten tuimelen. Hun vuurrode kopjes bolden onder de fietshelm uit.
Snoepdoos van Napels
Dario Pieri, die woog aan het begin van het seizoen honderdzestig kilo. En tijdens Parijs-Roubaix nog steeds honderdvijftien. Liet extra vering in de voorvork zetten om zijn gewicht optimaal over de stenen te verdelen. Kijk, meneer Wiggins, zo rijd je over kasseien! De Buffel van Scandici was een kasseispecialist. Niemand kan sneller de Kemmelberg af dan Dario Pieri in bloedvorm! Moest het wielrennen gewichtsklassen hebben, dan won Pieri elf keer de Hel.
Pieri reed over de stenen alsof het om een ritje naar de bakker ging. Koffiekoeken scoren. In zijn minder vette jaren kon hij het zelfs bergop, ging hij meedoen in Vlaanderen of de E3-prijs winnen. Maar dat was al een pak minder leuk om naar te kijken, die magere jaren van de Buffel. Ze gingen gelukkig ook voorbij. Tot er een winter kwam dat Pieri zo rond werd dat hij de fiets aan de haak hing en het jachtgeweer er af nam. Hij schijnt nu vierhonderd kilo te wegen en erg gelukkig te zijn.
Onze favoriete voorjaarsrenner blijft echter de snoepdoos van Napels. Van Salvatore Commesso, twéévoudig Italiaans kampioen alstublieft, is bekend dat hij tijdens zijn laatste jaren bij de seizoenstart Down Under wel eens de mouwtjes van zijn shirtje moest openknippen omdat hij ze anders niet over zijn dikke worstenarmpjes getrokken kreeg. Het is voor Toto Commesso dat ze indertijd shirtjes hebben ontwikkeld met driekwart ritssluiting, anders kreeg hij ze niet over zijn bolletje.
Commesso vormde de inspiratie voor een eigen striprubriek in New York Velocity, As the Toto turns. Hij wordt er neergezet als een liederlijk levende veelvraat met een voorliefde voor hesp in al haar vormen. Volgens de makers was Commesso een logische keuze: het olijke kleine dikkerdje, daar valt altijd iets mee aan te vangen in de comedy.
Vlnr, drie kasseivreters: Toto Commesso, Bradley Wiggins (Parijs-Roubaix 2007) en Dario Pieri. Welke eenzame renner nodigt u uit aan de feestdis met Kerstmis?
Eerlijk? Wij genoten daar van, van die dikke rennertjes. Nu durft enkel Mark Cavendish nog wel eens wat bol te staan. Al de rest doet gewoon mee aan de magerzucht. Allemaal zo vervelend voorbereid en zo pesterig professioneel. Nooit is ons nog eens het plezier gegund van zo’n rood bolletje te zien puffen op de Wolvenberg of de Haaghoek. En dat, koersliefhebbers, is dood- en doodjammer.
Wij wensen het peloton daarom deugddoende en verzadigende Kerstfeesten. Het seizoen, dat is nog een paar vers geklopte mayonaises ver. En avant dat kalkoengebraad met mosterdroomsaus en kroketten! Ham, ham, ham!
- De grootste niet-winnaar uit het peloton - 13/09/2016
- Duizenden kilometers op kop - 29/06/2016
- Een biljartvlakke rit - 28/06/2016