Le Mont Dore heeft een koude douche voor Arensman en vervult dromen van Healy en Martinez

Het begon allemaal zo goed! Bij het depart reel trokken een aantal Fransen ten strijde, met o.a. Valentin Madouas en ‘JuJu’ als druktemakers. Maar zoals alles in deze streek (de Auvergne, departement Puy-de-Dome) was het een hobbelige start. Want er waren meer kapers op de kust. Madouas moest zijn vurige demarrages al snel bekopen en ook Alaphilippe kon lang mee in de kopgroep maar lijkt uiteindelijk niet de benen te hebben van 5 jaar geleden. Hij wordt ook een dagje ouder. In het land der vulkanen stonden zijn benen op ontploffen.

Koers op uitbarsten

Er onstpint zich een vermakelijke koers, waarin een kopgroep van meer dan twintig zich om de dag zege gaat bekommeren. Een koers waarin meerdere verhaallijnen ontstaan. Naast de overwinningshonger van het Franse volk die gestild moest worden, waren er vluchters met plannen en dromen. En hadden de mannen van Visma-Lease-a-Bike ook wat bekokstoofd.

De belangrijkste droom is die van Lenny Martinez. De man die de eerste dag bijna moest afstappen heeft een prachtige remonte gemaakt en vandaag laat hij dat ook weer zien. Zijn doel: de bollen, in het spoor van zijn opa. Hij geeft veel in het eerste deel van de etappe en komt uiteindelijk op vijf klimmetjes van de tweede categorie als eerste boven. Mission accomplished, droom in vervulling.

Ook Ben Healy heeft een droom. Dat gele tricootje van Tadej, dat zou hem ook best goed staan. Dat vindt hij tenminste zelf. Terwijl het gat naar ruim vier minuten groeit begint Healy er ook echt in te geloven. Hij geeft alles om het gat zo groot mogelijk te maken. Het kost hem de etappezege, maar de strijdlust, de gele trui én de witte trui zijn voor hem een mooie beloning.

Ook Thymen Arensman broedt op een stunt. De jonge Nederlander van Ineos-Grenadiers was nog niet in beeld, maar hij heeft duidelijk goede benen en deze etappe uitgekozen voor de vlucht. Hij toont zich vanaf het begin, zit actief mee in de kopgroep en strijdt tot het laatste om de knikkers. Als Simon Yates niet had meegedaan…. maar ja als…

Brittania rules the waves

Want het verhaal van de winst, dat gaat naar de Brit Simon Yates. Eerder dit jaar al winnaar in de Giro, nu ook een etappe in de Tour op zak. Hij hoeft in de vlucht enkel te volgen, lijkt soms bijna te moeten lossen maar op de slotklim plaatst hij de beslissende demarrage. De droom van Ben O’Connor aan duigen en Thymen Arensman geeft alles, maar kan Yates niet meer binnenhengelen.

Daarachter, in het peloton, deelt Visma-Lease-a-Bike continu speldenprikjes uit. Het lijkt erop alsof ze Pogacar willen slopen. Het lijkt deels te lukken, in ieder geval om Pogacar te isoleren. Als Remco Evenepoel dan een demarrage plaatst, lijkt het spel echt op de wagen. Uiteindelijk stelt de Sloveen orde op zaken, met zijn Siamese tweelingbroer Vingegaard in het wiel. Evenepoel moet zijn demarrage bekopen met 8 seconden tijdverlies, maar de grootste verliezers onder de klassementsrenners zijn Kévin Vauquelin en Enric Mas, die beiden 40 seconden moeten inleveren. Vauquelin heeft het zichtbaar zwaar.

Alle verhalen komen samen

Aan de meet komen alle verhalen weer samen. Martinez die met een soort ongeloof de trui aanpakt. Healy die vooral blij is en selfies maakt. Yates die straalt (na een dagje op plek 146-147 te hebben gereden de dag ervoor) en Arensman baalt (en hijgt uit). De Franse droom van een zege op 14 juli is vakkundig de grond in geboord, maar met een nieuwe gele trui, witte trui, bolletjestrui (in Franse handen) én een etappe winnaar die je het wel gunt, kunnen de Fransen de Bastille dag toch goed afsluiten.

Het wordt weer een jaar dromen van de nieuwe Warren Barguil. Die zal nog een jaar de Franse ‘Pieter Weening’ trofee dragen.