Hoe zou het voelen om rond te rijden met een hematocriet van 53? Hoe zou Riis zich hebben gevoeld tijdens de Tour van 1996 met zijn hematocriet van 62?
Macht.
Dat je vrijwel dagelijks je bloedwaarden moet laten meten is geen probleem, de bloedcentrifuge kun je snel zelf bedienen. De hoofdpijn neem je op de koop toe. paracetamol helpt prima. De bloedverdunners die je moet nemen om stolsels te voorkomen hebben niet veel bijwerkingen. Hoogstens wat maagklachten, maar ook daar zijn goede medicijnen voor. Dat je ’s nachts wordt wakker gemaakt door je ploegarts om een paar kniebuigingen te doen heb je altijd onzin gevonden. Als je bang aangelegd was geweest, was je er natuurlijk nooit aan begonnen.
Jammer dat enkele jaren voordat de epo-test kwam de gezondheidscontrole werd ingevoerd. Pure misleiding van het publiek! Alsof het dan wel normaal is om met een hematocriet van 50 rond te rijden. Iedereen weet toch dat het hematocriet tijdens een ronde van 2-3 weken enkele procentpunten daalt? Hein Verbruggen probeerde het nog. Hij trachtte de grens op 53 te krijgen, maar zelfs de ploegartsen kregen het daarvan benauwd.
Je realiseert je dat je met dit hematocriet elk ziekenhuis moet vermijden De internist zou waarschijnlijk vermoeden dat je polycythemia vera hebt en gestart zijn met intensieve aderlatingen. Middeleeuws, maar zeer effectief.
De tijden zijn veranderd. De test voor epo heeft het allemaal nodeloos ingewikkeld gemaakt. Je kan epo nu eigenlijk alleen gebruiken om je biologisch paspoort op orde te houden. Transfusies werken net zo goed en zijn niet op te sporen. Wel ingewikkeld om met lage doseringen epo het aantal reticulocyten stabiel te houden en jammer dat de epo nu intraveneus moet worden gespoten om de halfwaardetijd te verlagen. Nog meer focus, hard trainen deed je al. Goede contacten bij de UCI helpen wel…
- Gewetensvorming - 14/01/2013
- Macht en hematocriet - 20/10/2012
- De 5 lelijkste ‘zitters’ - 10/11/2011