Dagelijks hoogtepuntje op Sporza: het gesprekje tussen Renaat en José en de mannetjes van de radio. De prettig-monotone manier van praten van verslaggever Christophe Vandegoor verraadt dat hij moeiteloos alle 21 etappes achter elkaar zou volkeuvelen.

Waar Renaat en José in een kille Brusselse studio achter een scherm zitten, daar reizen Vandegoor en kompaan Sven Nijs met het Tour-circus mee. Zoals het hoort.

Als kind verslond ik de boeken van Theo Koomen, De Neel en Mart Smeets, en droomde van de romantiek van het journalistenbestaan. Koffer inpakken, kus voor vrouw en kinderen, en daarna drie weken on the road.

En vooral: off the radar.

Geen internet, geen mobieltjes. In plaats daarvan: lange wilde autoritten, zweterige commentaarhokjes pal op de finish, en na werktijd goed eten (en drinken!) met de mannen. En veel, heel veel sterke verhalen (ook over vrouwen).

Zie Christophe en Sven zitten: gebroederlijk naast elkaar, vrolijke t-shirts, flesje spa rood altijd binnen handbereik. Weinig, heel weinig rock & roll.

Ach, misschien lagen Theo, Jean en Mart stiekem ook wel om 22.00 uur onder de wol. Kleren voor de volgende dag klaargelegd, tandjes gepoetst en nog even ontspannen met een vuistdikke roman.

Misschien was de rock & roll zelf ook zo’n sterk verhaal. Ik hoop vurig van niet.