Michele-FerrariFerrari’s zijn artiesten, gemaakt voor de schittering van de roem. Kunstenaar Enzo Anselmo zette een steigerend paard op een vuurrode sportwagen en vergaarde wereldfaam. Lolo, -veel te jong overleden model en actrice-, had een Oscar moeten krijgen voor haar rol in Jan Bucquoy’s meesterwerk Camping Cosmos.
En dan is er Michele. Society-arts met de bijnaam ‘Il Mito’. Tovenaarsleerling van Professor Francesco Conconi. Een man die meer internationale beroemdheden de hand schudde dan Ivo Niehe.
Hoe beroemd en veelbesproken ook, zijn publieke optredens zijn een zeldzaamheid. Il Mito beweegt zich in stilte, liefst in de geborgenheid van zijn kampeerwagen en op plekken waar u en ik niet vaak zullen komen, zoals op hoge vulkaantoppen en op verlaten parkeerplaatsen aan de rafelranden van Italiaanse steden. Hij communiceert uitsluitend via zijn zoon Stefano. Michele Ferrari is, kortom, een orakel, of een mysterieuze magiër, zoals een goed ingevoerde site ooit schreef.

Michele Ferrari (26 maart 1953) komt net als Enzo Anselmo uit de Italiaanse regio Emilia-Romagna. Uit het stadje Ferrara, thuisbasis van het Centro Studi Biomedici Applicati allo Sport met aan het hoofd Professor Conconi. Onder Conconi studeerde een aantal vlijtige en talentvolle discipelen: Luigi Cecchini, Carlo Santuccione en Michele Ferrari. Een sterrenensemble. Een Pit Crew van topspecialisten die iedere binnenrijdende coureur van een set nieuwe slicks en een volle tank kan voorzien. Wielerteams als Carrera Jeans en Gewiss zijn proeftuinen voor het Centro Biomedici, het Italiaanse wielrennen beleeft in de vroege jaren ’90 een Belle EPOque door de samenwerking van sport en medische begeleiding. Ferrari de leerling wordt Ferrari de artiest. Zijn motto: ‘Coaching is an art’. In zijn villa in Emilia-Romagna wacht hem in die tijd dagelijks een lange gang vol ongeduldige renners. Terwijl de kleinere renners klagen over de lange wachtlijsten in de zorg, rijdt de dokter zelf in zijn camper achter Filippo Pozzato aan de Monte Grappa op. Toprenners krijgen van hem trainingsadviezen als Italiaanse maatpakken. ‘Indeed, an artist never paints the same picture twice’.

Il Mito, het is een bijnaam die past bij iemand die zonder serieuze training de marathon van New York loopt binnen twee en een half uur. Bij de vader die stiekem een vals rugnummer opspeldt om zijn dochter tijdens een Triathlon vooruit te duwen vanaf zijn fiets. Topsporters kunnen zich geen betere begeleiding wensen dan die van de dokter met zijn meedogenloze winnaarsmentaliteit en oneindige kennis van tactiek, materiaal en trainingsleer. Een arts die zo meeleeft met ‘zijn’ sporters dat hij thuis tijdens de Tour met een stopwatch de klimtijden van Lance Armstrong klokt.
‘Schumi’, noemde Armstrong zijn begeleider liefkozend. De banden tussen de Amerikaan en Italiaan leidden hen beiden naar de diepte. Grote contante betalingen en belastingfraude vormden slechts het topje van de ijsberg aan verdenkingen. Een speciaal duikersteam is nu nog onder de oppervlakte op zoek naar meer.
Ondertussen werd de Bram Moszkowicz van het wielrennen geschrapt van het tableau. En dat is zonde. Ferrari is een eloquent artiest met onuitputtelijke kennis en zonder twijfel een boekenkast vol machtige anekdotes. Zo’n figuur mag niet voor de wielersport verloren gaan. Hij kan dezelfde weg bewandelen als Moszkowicz, de inmiddels succesvolle side-kick tijdens de societyrubriek van het TV programma RTL Boulevard.
Michele Ferrari, hij zou een aanwinst zijn als studio analyticus of als co-commentator tijdens de Tour.

 

 

Een aantal mooie anekdotes over Michele ‘Il Mito’ Ferrari is terug te lezen in het zeer lezenswaardige artikel Paging Doctor Ferrari van Bill Gifford

Martijn Sargentini
Laatste berichten van Martijn Sargentini (alles zien)