Het is de Tour de France van de doorbraken. Lennard Kämna, Marc Hirschi, Daniel Martinez. En je kan doorgaan. Denk aan Nans Peters en uiteraard Tadej Pogačar. Allemaal nieuwe gezichten in de belangrijkste koers van het jaar met eclatante benen. Het zijn namen die we nog vaak zullen zien in de toekomst. Met de heerschappij van Jumbo-Visma lijkt het er bovendien op dat het almachtige Team Ineos voorlopig even pas op de plaats moet maken.
De lopende Tour maakte ook slachtoffers. De afgang van Egan Bernal is bijvoorbeeld evident. Landgenoot Nairo Quintana fietst eveneens andermaal achter de feiten aan. Deze Tour betekent tevens het einde van de stille reeks van een Bask. Tijdens de monsterrit naar de Col de la Loze komt het voor volgers zo kenmerkende sein in beeld. Abandon. En juist de opgave van deze renner is er een voor in de boeken. Zijn sprookjesachtige naam: Mikel Nieve Iturralde.
De oude Euskaltel-formatie, gehuld in de klassieke oranje tricots, pikte Nieve op jongere leeftijd op. Een succes was het aanvankelijk niet. Nieve bleek geen uitblinker. Na 2010 leek zijn profloopbaan op de tocht te staan. Geen resultaten. Zijn contract zou niet verlengd worden. Tot de Ronde van Spanje dat najaar. Prompt won hij een rit en eindigde hij als tiende in de algemene rangschikking. Nieve mocht toch blijven. Sindsdien boekte hij nog enkele mooie zeges in grote koersen.
Na die Vuelta is Nieve op meerdere vlakken een opmerkelijk coureur geworden. Zo viel hij in grote koersen op sleutelmomenten op door juist een bijrol te vervullen. Neem de ondergang van Tom Dumoulin in de Vuelta van 2015. Wie zat er op dat pijnlijke moment in het wiel bij de Nederlander? Mikel Nieve. En de ongekende inzinking van Simon Yates in de Giro van 2018? De trouwe Nieve knechtte hem naar de finish, met een historische achterstand van 38 minuten. En wie herinnert zich niet zijn in kannen en kruiken lijkende zege op La Rosière? Helaas. Geraint Thomas dook nog over hem heen. Zo is Nieve er eigenlijk altijd bij. Maar dan wel in die bijrol.
Waarom hij pas echt opmerkelijk is, blijkt uit een statistisch bijzondere reeks. Wie de archieven erop naslaat, zal erachter komen dat de Bask er ook daadwerkelijk altijd bij is. 394. Zoveel dagen en etappes reed hij achter elkaar uit in de drie grote rondes waar hij startte. In alle gedaantes was hij er. Vrijbuiter en rittenkaper, kopman en schaduwkopman, de trouwste van de trouwe knechten. Achttien grote rondes lang. Daarin eindigde hij nooit buiten de top-25 in het klassement. Een ongekende, bizarre statistiek. Nieve is er dus echt altijd bij. Het leek een kwestie van tijd voor hij zijn twintigste keer top-25 zou gaan rijden.
Maar opeens is deze fijne reeks ten einde. Halverwege de Col de la Madeleine krijgt de kijker het te sein in beeld. Abandon Mikel Nieve. De opgave van de 36-jarige Bask is er een om even stil bij te staan. Een stil einde van een lange, stille reeks.
Toch zullen de trouwste volgers bij de naam Nieve altijd aan die regelmaat denken. Met voor altijd die prachtige, lange reeks korte uitslagen.
In de bijrol. Dat wel.
- Op zoek naar Lieuwe Westra in de Spaanse zon: Een verblijf in Casa Ciclismo - 28/06/2021
- Wachten op een nieuwe Spaanse Armada - 16/03/2021
- Hoe Tom Dumoulin kan terugkeren, zonder idee - 25/01/2021